Nie czytałam trylogii "Millenium" ani nie widziałam szwedzkiej ekranizacji książek. Poszłam na "Dziewczynę z tatuażem" wiedząc o fabule tyle, ile dowiedziałam się z trailera. Dlatego też moja opinia nieco ima się od opinii osób, które miały do czynienia z powieściami Larssona. Ale po kolei...
Nigdy nie przeszły mnie takie ciary w pierwszych minutach filmu. Naprawdę świetna czołówka. W ogóle jestem pod dużym wrażeniem muzyki, jak i zdjęć - wspaniałego, śnieżnego krajobrazu Szwecji. Dobrze stopniowane napięcie i oschły, specyficzny klimat miejscami wbijały w fotel.
Jednakże film uważam za za długi. Miejscami po prostu męczyłam się siedząc w kinie. Sceny z Lisbeth i kuratorem były niesmaczne i ciągnięte za długo. Po co? A zakończenie trochę mnie rozczarowało. Liczyłam na ukryte motywy mordercy, że Biblia miała jakieś głębsze znaczenie w tej sprawie, a tu mężczyzna zabijał, bo był psychiczny. I tyle. Słabo zrobione koniugacje rodzinne. Myślałam, że zostaniemy wprowadzeni w głębiej w te relacje, poznamy lepiej bohaterów i będzie można zabawić się w Sherlocka samemu. Na plus - dobre aktorstwo, dziwne, humorystyczne wstawki.