Długo zbierałam się żeby obejrzeć ten film, fabuła jakoś mnie nie zachęcała na tyle by poświęcić mu 2h. Obejrzałam dzisiaj, 4 lata po premierze i nawet nie wiem od czego zacząć. Kiedy pokazali aktora Stellan Skarsgård (Martin) i aktorkę Joely Richardson (Harriet-Anita) WIEDZIAŁAM, że ta dwójka będzie miała duże znaczenie w filmie i nie są wybrani przez reżysera tylko dla kilku scen. Byłam 100% pewna, że Harriet żyje i, że jest to właśnie powyższa aktorka i 80% pewna, że brat jej jest zamieszany w te morderstwa. Albo za dużo się już naoglądałam i naczytałam thrillerów, albo powieść Larssona była cholernie oklepana a ta "sytuacja" Lisbeth z grubasem gwałcicielem miała być lekkim "umilaczem" i 'pogmatwaczem" w filmie. Jak już jestem przy Lisbeth to oskar dla tego kto z pięknej kobiety jaką jest Mara, zrobić aseksualną szkaradę w masą kolczyków i grzywką obcinaną po czteropaku. Mara była w tym filmie wyjątkowo obrzydliwa a podczas scen łóżkowych z Craigem zaczynam mu współczuć. Ogólnie cała jej postać była świetna, zimna s***, cwana, bezwzględna i arogancka. Ucieszyłam się ze sceny końcowej, Mikael wrócił do swojej wspólniczki a Lisbeth była czasowym umilaczem za chłodne wieczory w domku.
Spodziewałam się wgniatającego w fotel zakończenia, moja wina.
4/10