czy ja wiem, czy takim rajem...? dopiero co oglądałam ten film. właśnie na zajęciach z psychologii społecznej. i chyba wolałabym tego nie powtarzać. drastyczny, momentami naprawdę obrzydliwy film. i ta nieszczęsna świadomość, że nawet zdając sobie sprawę z tego, jak działają wszystkie te mechanizmy, sama nie byłabym w stanie się im oprzeć. tak, jak podkreślał Zimbardo - sam, będąc psychologiem i eksperymentatorem! - zatracił się gdzieś w swojej roli dyrektora zakładu karnego.

Książka pewnie tak, choć jeszcze nie czytałam (ale mam w tym obszarze zaufanie do Zimbardo) natomiast film miał wieeeelki potencjał, a wyszło tak sobie... Momentami rzeczywiście świetny ale początek niepotrzebnie rozwleczony, wątek z Dorą zupełnie kiepski i za bardzo odjechana (w stos. do Stanford) końcówka. No ale w końcu reżyser ma prawo luźno potraktować materię, na której się opiera. Ja byłabym bardziej wierna oryginałowi... i myślę, że nie byłoby mniej wstrząsająco niż za pomocą krwi i trupów. Trupów, których nie było, że sparafrazuję pewien tytuł. :)

wg mnie 'trupy' były potrzebne do wzmocnienia świadomości o ewentualnych skutkach eksperymentu zimbardo. film pokazuje, jak daleko byli w stanie posunąć się 'strażnicy'. ale tak naprawdę nie wiemy, jak potoczyłyby się losy uczestników eksperymentu. film pokazuje tylko jeden scenariusz. myślę jednak, że najbardziej prawdopodobny.
a odnośnie samego filmu, trzyma w napięciu do końca. koniec rzeczywiście totalnie poryty, co nie znaczy, że zły.
zastanawia mnie jednak, czy nie zbyt naiwny jest brak jakiejkolwiek ochrony z zewnątrz (niekoniecznie policji)? koleś od obserwacji od początku był gamoniem, kobieta niezdecydowana, a lekarz szalony.

Właśnie słyszałem o tej książce a dziś zamierzałem obejrzeć ten film. Warto najpierw przeczytać a później obejrzeć czy na odwrót ??