Film Saury to wielkie widowisko, widać w nim pieniądze, które w niego wpompowano. Wykonanie godne podziwu: obraz statków na rzece, dżungla, kostiumy. Trochę dziwi minimalizm w muzyce, jest główny temat (ciężki, zwiastujący coś groźnego, złego), który pojawia się w ważnych momentach, poza tym jest ona niezauważalna, ale wielki plus za dołożenie śpiewu ptaków. Zaletą jest też aktorstwo.

Pozwolę sobie jednak powiedzieć, że nie jestem pewna, czy komuś udałaby się sztuka przebicia wersji Herzoga. Aguirre, gniew boży jest jak żywe, odkryte mięso, jest lepki i zdradliwy jak dżungla. W powietrzu niemalże czuć wilgoć i rosnące szaleństwo. El Dorado przypomina bardziej film historyczny, a to, co chce sobą przekazać pokazuje jakby po wierzchu, nie raniąc. Nie potrafię tego dokładnie opisać. Film Saury był dla mnie nie dość doprawioną zupą, może tylko dlatego, że nie miał Kinskiego. Omero Antonutti nie działa tak samo na widza, nie przerażał, do pewnego momentu nawet nie bierze się pod uwagę jego szaleństwa, tylko ambicję.
Mimo wszystko, warto było to obejrzeć.