El-Manara to jest brutalnie bezpośredni obraz społeczeństwa w Algierii podczas rozkwitu fundamentalistycznego islamu, który doprowadził do wojny domowej w związku z unieważnieniem w 1991 r. wyborów, w których zwyciężył Islamski Front Ocalenia (FIS). Film opowiada o życiu Asma (Samia Meziane), obecnie mieszkającej z córką we Francji, która jak wielu Algierczyków, uciekła przed wojną. Akcja filmu cofa się do Algieru, gdzie Asma, wykładowca uniwersytecki, dzieli mieszkanie z przyjaciółmi: lekarzem Ramadanem (Tarek Hadj Abdelhafid) i dziennikarzem prasowym - Fawzim (Khaled Benaïssa). Uczestniczą w święcie Manara - rocznicy urodzin Mahometa. Spokojne uroczystości z muzyką i fajerwerkami, użyte zostały jako pretekst do pokazania przemian społecznych i przedstawienia widzom zarysu muzułmańskiej tradycji w Algierii, która zostaje skonfrontowana z wahhabizmem głoszonym przez FIS. Przyjaźń trzech młodych ludzi napotyka przeszkody, a ich beztroskie życie kończy powstanie z 1988 roku. Represje powstania zmuszają ich do zrewidowania swoich poglądów. Film stanowi klucz do zrozumienia kruchości demokracji w regionie, w którym istnieją mechanizmy rozpowszechniania fundamentalistycznych islamskich idei.