Dość dużo błędów zawiera ten film, np. że na swoim pierwszym koncercie po przerwie filmowej miał na sobie kostium wysadzany kamieniami i śpiewał "Burning Love", zaś w rzeczywistości było zupełnie inaczej; o ile pamiętam, wcześniej jest jakaś scenka, w której śpiewa "Suspicious Minds" a potem mówi, że ma 32 lata (czyli wychodzi na to, że to rok 1967 - piosenka powstała w 1969), zresztą dość dużo jest scen ułożonych niechronologicznie. Poza tym, nawet spodobała mi się gra Russela, chociaż czasami to wszystko było tak nienaturalne, że aż oczy same się zamykały.
Życie Elvisa ukazano obiektywnie, co mnie cieszy, gdyż fanatycy - nie fani - koloryzują jego życie, chcąc przez to pokazać, że obiektem ich kultu jest bóstwo bez żadnych wad. "Elvis" pokazuje Elvisa jako człowieka.

Mimo wszystko i tak oceniam 4/10