Turpizm na siłę. Aż za bardzo przerysowany i podany na siłę. Wizja przewlekłego feminizmu, który już meandruje w okolicach 1984 Orwella. Jakiś nietrafiony lament. Już kino Szulkina było szarobure i oszczędne scenograficznie, ale S-F w warunkach polskiej komuny do zaakceptowania. Tutaj nie ma nic, pustka. Agata Buzek trochę wpływa na to, że moja wskazówka oceny nie jest na dnie.

Ja mam wręcz przeciwne zdanie odnośnie Agaty Buzek. To kompletnie beztalencie aktorskie, zero mikro-ekspresji na twarzy. Miała wyglądać na osobę zahukaną. uległą, po części otępiałą od wpływu "patriarchatu", a jej "przebudzenie" wyglądało jakby dowiedziała się, że Krzysztof Krawczyk całą karierę jechał z playbacku.

Widzę, że na forum FW Agata nie cieszy się przychylnością. Zgodzę się, że była w początkowej fazie kariery przepychana (ojcowskim) kolanem, ale z czasem wygląda coraz lepiej. Tutaj jest bardzo specyficznie ucharakteryzowana, przypomina mi wręcz tego kota bez sierści rasy sfinks. Ten swój minimalizm postaci odegrała poprawnie. Żadna inna postać w tym gniocie nie przykuła mojej uwagi jak ona. To tylko tyle, większych zachwytów nad nią nie wyrażam.

Mnie najbardziej zniesmaczyło jej udawanie wydrążenia emocjonalnego, takiej pseudo nieobecności świadomościowej, jak stała i słuchała monologu Heleny Norowicz. Zero takiego ukrytego budzenia się w sobie. Miała zwyczajnie bezmyślny wyraz twarzy, jakby szukała echa w swoje głowie. Nie pamiętam jej wcześniejszych ról, dawno jej nie widziałem na ekranie, nie śledzę też kariery. Jednak ze wszystkich aktorek wypadła najbardziej oderwanie od kontekstu historii, moim zdaniem.