I w sumie to ja się prawie we wszystkim zgadzam. Myślę, że sam Predator miałby duże problemy...przeżyć.
Skolimowski ukazuje nam widzom zebranym jak zwykły człowiek lub wyszkolony talib jest w stanie przezyć tortur, by boso po śniegu przemierzać szeroki świat. Zwierzęca chęć przetrwania czyni z niego nadludzia. Echhhh sam pewnie bym tak nie potrafił, wielka bieszczadzka masakra piłą mechaniczną! A ten talib/obywatel skoczy w przepaść do lodowatego oceanu by rozkulbaczyc babkę i napić się mleczka bo wiadomo rybka lubi pływać. Potemu nawet nie zagląda do siatki,co by w niej znalazł chleb. Jemu pić się chciało!

Oczywiście film może się podobać przez sam pomysł i nawet przezyje to i owo (oprócz białego konia) ale wybrane wątki są mocno naginane i przytłaczają mnie odwagą scenariusza, także scena z drwalami.

Niestety słabą częścią jest także ścieżka dźwiękowa, nie zachwyca i przeszkadza.

------
Jeszcze jedno spostrzeżenie:
Po raz kolejny czytam o watasze dzikich psów.
Kochani (użyje języka Kasi Cichopkowej), kochani, ten Pan jest na fali po spożyciu (kulek takich czerwonych) i ma zwidy.
Widzi wiele kopii tego samego pieska mieszkającego pewnie gdzieś w pobliżu (potem już wiadomo). Wskazuje to, że właściwie kręci się w kółko. I w sumie jest to najmocniejszą stroną scenariusza. Bo w to, że zrobiłby 500 km w dwa dni już bym nie uwierzył.

Ocena (w skali 1-10) daję 5. Czyli można sobię darować.