Bo teraz liczy się kasa, a kiedyś każdy scenariusz, czy tekst piosenki musiały sobą coś prezentować - byli ludzie którzy tego pilnowali. Obecnie w filmie flaki muszą bryzgać na 4 metry kwadratowe ściany, nie pozostawiając nic dla wyobraźni i inteligencji widza. Filmy talie jak "Ewa chce spać", "Nie lubię poniedziałku" i inne filmy p. Tadeusza Chmielewskiego, są genialnymi przykładami na artyzm starszego pokolenia filmowców.

przeuroczy film, tylko ten czas nieubłagany i żal, że tych aktorów już nie ma...

Minęło czternaście lat od Twojego wpisu, a w naszym kinie zmieniło się co prawda trochę na plus, ale niewiele. Wciąż za mało takich reżyserów jak Chmielewski, a za dużo Łepkowskiej. "Ewa chce spać" to popis inteligencji w dozowaniu widzowi humoru, pod płaszczykiem którego coś może się kryć, ale nie musi, bo to przecież mocno oniryczna historia, której swoją drogą też nie ma obecnie w polskim filmie.