F jak fałszerstwo
Vérités et mensonges
1973
Filmowe jajko niespodzianka. Wells wypracowuje - jak sam mówił - nowy styl kina (nieomal) dokumentalnego, które dziś nazywamy esejem filmowym i robi to na absolutnie pełnym gazie. Najlepszy w tym wszystkim jest montaż skojarzeniowy, który gładko łączy nagrane epizody w sposób niemal dowolny. Nigdy jednak nie zbacza z raz obranego kierunku opowiadanej historii na którą składają się autorskie rozważania Wellsa nad autentycznością i fałszerstwem oraz relacją tych sprzecznych ze sobą pojęć z ideą samej Sztuki. Cała narracja jest przy tym ostro wzięta w nawias i jest utrzymana w tonie zgrywy i ironii, tak wspaniale pasującej do głosu i osobowości Wellsa-trickstera, a może nawet i Wellsa-Bachusa.
czytaj dalej
