Poprawny, psychologicznie uczciwy, a jednak bezbarwny film.
Szkoda, że tego filmu nie zrobił któryś z movie-brats, obojętnie De Palma, Coppola, Lucas, Scorsese, Milius, Zemeckis...

Wystarczy poczytać biografie SS by zdać sobie sprawę, że jego życie było dużo ciekawsze niż film, który na swój temat nakręcił. I urywa się w najciekawszym momencie jego życia.

Gdzie historie o tym jak bezrobotny zakradał się bezprawnie na plany zdjęciowe m.in. Hitchcocka? Gdzie historie o tym jak odrzucony włamał się do studia Universal, zakradł do jednego z opuszczonych biur, gdzie... zamieszkał! zrobił nawet fałszywą witrynę i litery i udawał przez jakiś czas pracownika studia! Gdzie historia realizacji filmu "Amblin", który dał mu przepustkę do tv? Gdzie w końcu historie o tym jak po kolei zaprzyjaźniał się z movie-brats: Coppolą, Scorsese, Lucasem i tym najważniejszym, Brianem De Palmą, który został ojcem chrzestnym jego pierwszego syna. To Brian De Palma zabierał go na eskapady erotyczne do przydrożnych hoteli (które to ponoć rejestrował!), to Brian De Palma poznał go z pierwszą żoną, Amy Irving. Życie młodego Spielberga było takie... filmowe. Szkoda, że nie ma tego na ekranie... I może nigdy nie miało być. Tym niemniej pozostaje niedosyt.

Polecam książki:
Marka Hendrykowskiego
i Johna Baxtera.

Ten drugi nawet go nie lubi, a i tak wyłania się z tej książki obraz dużo ciekawszej postaci.