Myślę, że własnie się połasił na śliczną urodziwą kobietkę. Może uznał, że zdoła ją sobie "wychować", ją i jej dzieci.

Tak też sobie pomyślałam. Ale przecież skoro był takim cholernym moralistą który ceni zalety ducha nad wszelkie dobra doczesne, to powinien bardziej zwracać uwagę na charakter kobiety. I wybrać sobie kogoś na kształt Bree Van Der Kamp, a nie zabawiać się w Pigmaliona...
Nieciekawa postać.

Z tego by wynikało, że jednak tak oddany swoim zasadom nie był- czyli w tym wypadku po pierwsze był zwykłym mężczyzną a dopiero potem ascetycznym pastorem. Tak to sobie zinterpretowałam.

szacunek budziło by oddanie swoim przekonaniom w każdej dziedzinie życia, a tu- klapa. faktycznie nieciekawie to wygląda.

ascetycznym? a niby w jaki sposób, ja nie zauważyłam.
ja myślę, że go podniecało takie zadanie i dlatego chciał się z nią ożenić. ale słowo podniecało nie za bardzo pasuje użyłam je, bo nie mogę teraz znaleźć innego słowa, ale myślę, że załapiecie o co mi chodzi.

Łapię, łapię, ale raczej obstawiam że zwyczajnie mu się podobała jako kobieta.

Widzę że dyskutują tu same kobiety, pozwolę sobie jednak zaburzuc ten porządek :)

Wg. mnie on lubił (nie wiem czy to właściwe określenie) byc ponad kimś (czyt. kobieta i jej dzieci), miec władzę.
Sytuacja Emilie i jej dzieciaków nie była przecież pierwszą tego typu w jego życiorysie, pamiętajmy o kobiecie, która utonęła wraz ze swoimi córkami. Nie wiem czy sprawiało mu to przyjemnośc, ale odczuwał potrzebę rządzenia kimś, wydawania rozkazów, prawienia morałów (wątpliwych z punktu widzenia etycznego), oraz karania za okazywane mu nie posłuszeństwo.
Dobrze czuł się w tej roli.
Edvard był skrzywiony i sfiksowany psychicznie. Był apodyktycznym tyranem. A także hipokrytą, był pastorem, a każdy z nas wie jak postępował.

A dlaczego Emilie? Dlaczego właśnie ona? pamiętajmy o tym, że po śmierci Oscara była przybita. Często zwracała się do pastora ze swoimi problemami i troskami licząc na wsparcie, a on jej go udzielał. Uważała go za wspaniałego człowieka. Myślała że z kimś tak mądrym łatwiej będzie przebrąc przez życie.
Edvard był sprytny. Wiedział, że ona darzy go bezgranicznym zaufaniem.
Doskonale zdawał sobie z tego sprawę.
Dzięki temu łatwo było mu owinąc ją wokół palca. Bez trudu pzychodziło mu przekonywanie jej do swoich poglądów i postawianie na swoim, oczywiście wmawiając jej że to dla jej dobra.

Była dla niego łatwym "celem"

Pozwolę sobie jeszcze zauważyc jeszcze jedną rzecz - scena, w której matka prosi Alexandra na rozmowę z pastorem, nie wiem jak na was ale na mnie, zrobiła piorunujące wrażenie.
Bergam w sposób kapitalny, jakże klarowny, obnażył wszelkie negatywne cechy patriarchatu. Ukazał wady takiego porządku.
Scena ta zwiastuje piekło w jakim znajdą się już niedługo Fanny, Alexander, a także Emilie.

Pozdrawiam :)