Nie uważam się za znawczynię Bergmana, jeżeli chodzi o jego filmy jestem raczej w
powijakach: to był mój pierwszy film w jego reżyserii. Przed obejrzeniem silnie
zasugerowałam się wysoką oceną filmowebiczów, poleceniami znajomych oraz licznymi
nagrodami, jakie ten obraz uzyskał. Wszędzie słyszę głosy: "genialne, mistrzostwo" etc.
etc....
Ale co mi tak naprawdę utkwiło w pamięci (a jestem świeżo po seansie)? Niewiele, głównie
poszczególne ujęcia: ręka Aleksandra na szybie, Helena siedząca przed stertą rodzinnych
fotografii... i charakterystyczna postać Gustava Adolfa.
Obraz emanuje magią, ale przed nazwaniem go dziełem sztuki mam pewne opory. Być
może muszę bardziej zaprzyjaźnić się z dziełami pana Bergmana, a być może
kinematograficzna papka na dobre przeżarła umysł takim jak ja młodym ludziom.

Nie jestem gotowa, aby film 'ocenić'.