Polskie tytuły mają skłonności do nadmiernego dramatyzowania. Ukazane w filmie pożądanie nie jest wcale takie "fatalne", mamy raczej do czynienia ze smutną sytuacją, w której partnerzy pomimo wzajemnej fascynacji zupełnie do siebie nie pasują.

Emilio (Lohan Leysen) to zwykły, spokojny facet - już nie konserwatysta, ale jeszcze nie wyzbyty pruderii. Giulia (Serena Grandi!) to jego całkowite przeciwieństwo pod względem temperamentu. Piękna, pełna werwy i fantazji - czy to dziwne, że chce się bawić na całego? Prowokuje więc Emilio na wszelkie sposoby, począwszy od prostych (najpierw maksymalnie podnieca, a później ucieka, pozostawiając biedaka z wielkim wzwodem), aż do wyrafinowanych (zaprasza zarówno jego, jak i jakiegoś super-przystojniaka do siebie, prowokując obydwu). Co zaś robi nasz bohater? Zamiast cieszyć się z tego typu urozmaiceń miłosnej rutyny, unosi się złością, złorzeczy, zaciska pięści do krwi, wybucha histerycznym płaczem... I tak właśnie wygląda nieszczęście tego związku. On pragnie stabilizacji, ona przygody. Nie dogadają się za nic w świecie.

Gdybym mógł zabawić się w swatkę filmowych bohaterów, zapoznałbym Giulię z niejakim Johnem, czyli Mickeyem Rourkiem z 9 I PÓŁ TYGODNIA. Ten facet z pewnością doceniłby jej pomysłowość w miłosnych gierkach. Pewnie nawet czegoś by się od siebie nauczyli. I jaki to byłby spektakl dla nas, spragnionych atrakcji widzów!