Mam wrażenie, że autor nie umie rozmawiać z ludźmi… wiele ciekawych wątków pominiętych, nie miały nawet szans na rozwinięcie się. 10 sekundowe przerwy w rozmowie, podczas których zaczynało skręcać z niezręczności.
Często same rozpoczynanie rozmowy wydawało mi się mało serdeczne.
Rozumiem, że aby wyciągnąć czystą...

Ogromna praca reżysera i pomocników. Dobór rozmówców i tematów był (co oczywiste) stronniczy. Ale twórca poszedł wg mnie w dobrym kierunku; zrobił film pozytywny, o potrzebie zainteresowania drzemiącej w każdym z nas.
Brawo.

az ciezko uwierzyc ze te wszystkie rozmowy odbyly sie tak spontanicznie..

To odpowiedź jednej z bohaterek spod balkonu Pawła Łozińskiego. Niby prosty, ale jak niecodzienny pomysł! Przeżyłam całą gamę emocji - od zaciekawienia, poprzez najszczerszy do łez śmiech aż do prawdziwego smutku. I jakże mi było żal, że seans już się skończył. Coś pięknego.

Pokazuje, że w życiu tak na prawdę wszyscy pragniemy tego samego - bycia dla kogoś ważnym, pozostawieniem po sobie czegoś dobrego. Czasami każdy z nas patrzy w tył i zastanawia się, czy decyzje, które podjął w życiu, były słuszne. Autentyczne i szczere historie.

Andżelika Walaszek Pokora, tak nazywa się ta Pani co tańczyła.
Statystka, była w damach I wieśniaczkach, a nawet w uwadze TVNu.
To tylko zbieg okoliczności? Efekt chęci zaistnienia tej Pani? Czy może jednak ten film to ściema?

Czy tylko mi się wydaje, że pomysł z takim potencjałem został zmarnowany przez brak przygotowania ? Rozpoczynanie rozmów tendencyjnymi pytaniami lub rozwijanie ich pytaniami nie czujących sensu rozmowy było tragiczne. Nie uda się pominąć faktu, że wiele scen wykorzystanych w filmie są z rodziną lub osobami, które autor...

Pomysł świetny, rozmówcy wspaniali, niestety reżyser nie wykorzystał potencjału swoich bohaterów. Historie niedokończone, a przecież było tyle ciekawych wątków, które aż prosiły się o rozwinięcie. Myślę, że rozmówcy chcieli opowiedziec więcej, ale zabrakło impulsu ze strony reżysera. Niestety brak umiejętności rozmowy...

Nigdy tego nie zrozumiem. Chcę obejrzeć i nie mam gdzie. Nie puszczają tego w żadnym kinie, nie da się kupić na dvd ani nie ma na VOD. A dopiero co w Wyborczej ukazał się wywiad z reżyserem, po którym więcej ludzi dowiedziało się o filmie

Zastanawiam się, gdzie on mógł się nauczyć tak dobrze mówić po angielsku. I skoro taki zdolny, to dlaczego tak marnie skończył.

Otóż można zachęcić ludzi do szczerych zwierzeń. Autentyczność postaci jest
największym atutem filmu, prawdziwe dramaty i chwile radości. Samo życie.

A teraz pomyślmy ile takich balkonów na całym świecie, ilu ludzi pod nimi przechodzi, ile niosą w sobie historii, marzeń, rozczarowań, radości. W każdej godzinie, każdego dnia.

2 lata stania. Zadanie dla reżysera mnicha. Pokaz czystej magii kina dokumentalnego. Zaczarował mnie, rozbawił i wzruszył. Jest insta radością obcowania ze światem innych. I odpowiedzią na sens tego wszystkiego. Taki, jaki sobie wybierzesz.

Łoziński wyciągnął kamerę na swój własny balkon i w ten sposób przyglądał...

Piękny, prawdziwy i szczery. Zabawny i jednocześnie wzruszający. Nie znajdziemy w filmie odpowiedzi na pytanie jakie zadaje reżyser: "jaki jest sens życia?", ale przekonamy się, że życie bywa i trudne i piękne. Przedzierając się przez trudy i liczne przeszkody gubimy sens życia. Wątpimy w sens naszego istnienia, ale...

Pewnie wiele osób zarzuca, że te rozmowy nie są zbyt wnikliwe i głębokie. Też mi to nieco przeszkadzało w pewnym momencie. Ale im dalej w las, tym bardziej można rozumieć, że taka forma dokumentu wymaga pewnego dystansu.

To nie jest przygotowane studio na kanapie, gdzie każdy ma czuć się komfortowo. Tylko siedzący...

Odpowiedziałem zbuntowanemu nastolatkowi że tak. Bardzo żadko z nim oglądamy cokolwiek z racji jego wieku. Podczas oglądania zauważyłem i zrozumialem że to bardzo inteligentny człowiek rozumiejący rzeczywistość i jest już bardzo gotowy iść w samodzielne życie. Podczas naszych rozmów o filmie i życiu nie było aktorstwa....

Generalnie ekstra, ale trochę miałabym poczucie winy nagrywając starszą kobietę, koszącą trawę na moim podwórku.

Pomysł bardzo dobry, jednak w wykonaniu widać że sprawa mocno ustawiona. Autor dość mocno akcentuje swój światopogląd. Dobór bohaterów myślę że w znaczącej części odbywał się poza linia balkon-chodnik Oglądając miałem wrażenie że powstał na zlecenie Gazety Wyborczej. Finalnie jednak obejrzałem z zainteresowaniem,...

Film miał niezły potencjał. Rozmowa z Panem z zakładu, chłopcem na rowerze czy śpiewającą dziewczynką, mega. Jednak ta niezręczna cisza wszystko zepsuła. Czułam się dziwnie oglądając to, a co dopiero ludzie stojący na dole. Pomiędzy ich odpowiedzią, a reakcją Pana Pawła mijało sporo czasu, tematy rozmów też nie były...