Świetny film. Bardzo dobrze mi się go oglądało. Ja jako matematyk miałem już nie raz tego typu wizje światów, toteż zrozumiałem film bez problemu. Ale myślę, że zwykły szary człowiek mógłby mieć problemy. Powodem tego jest to, że niezbyt się wysili na sposób wytłumaczenia zagadnienia wymiarów. Tak trochę zrobili to powierzchownie i założyli, że każdy resztę zrozumie bez problemu. Było też w tym filmie kilka błędów. dlatego daję 9/10, a nie 10/10.

Błędem było np. to, że w świecie dwuwymiarowym nie ma perspektywy. A niby dlaczego ma nie być? Jeśli kwadrat byłby dalej, to płaszczak widziałby jego bok jako krótką linię, a jeśli byłby bliżej to widziałby dłuższą linię. A gdyby płaszczak posiadał dwoje oczu, to bez problemu mógłby oceniać odległości obiektów, na tej samej zasadzie jak my to robimy.

Kolejna rzecz, to to, że w Płaskolandii nie mogli mieć pisma i musieli wszystko pamiętać. A co stało na przeszkodzie posiadania tego pisma? Przecież zamiast kartki papieru po prostu używaliby nici. Literami byłyby obiekty o różnych kształtach i kolorach umieszczone wzdłuż nici. Mogli też stworzyć komputery, które tak samo jak ich mózgi przechowywałyby różne informacje.

Ok, starczy tych błędów :) Teraz o innej wizji Płaskowszechświata, którą nie raz miałem. Taki wszechświat też mógłby się składać z gwiazd (będących kołami) i planet okrążających je. W tym wszechświecie istniałaby grawitacja. Mieszkańcy danej okrągłej planety chodziliby po jej obwodzie. Mieliby jeden problem. Żeby siebie minąć, musieliby przeskakiwać się wzajemnie. Toteż ich ewolucja rozwinęłaby w każdym stworzeniu zdolności niesamowitej skoczności. Bo zmuszeni byliby przeskakiwać nawet domy, żeby móc iść dalej :)

To tyle na dziś. Może jeszcze coś tu kiedyś dopiszę.