Widziałam w poniedziałek, myślę o tym filmie do dzisiaj, bo jest tak wielowarstwowy i zmusza do tylu pytań! Samo "ruskie zło" to tylko jeden z jego wątków, thillerowa akcja to też tylko jeden z poziomów tego filmu. Główne dla mnie pozostaje pytanie czy w życiu mówimy swoim głosem, czy nasz własny głos jest nam w ogóle potrzebny ? Nie uważam, ze tylko w Rosji ludzie nie mówili i nie mówią i nie żyją prawdziwie. Wcale nie jesteśmy lepsi, tylko delikatniej uczestniczymy w tym somooszukiwaniu się, w braku autentyczności, w trwaniu przy prawdzie. W mojej pracy o takich mówi się, ze są mało inteligentni, bo życie to mądry kompromis. Nawet jeżeli prowadzi do kłamstwa ? Lepsza jest Natasza czy jej ojciec albo ten Lebiadkin, albo szef kadr z pierwszej sceny ?