Główną bohaterką filmu jest 15-letnia Tracey Berkowitz, a głównym tematem - jej życie. Nieprzystosowana nastolatka przeżywa typowe młodzieżowe problemy: rodzice jej nie rozumieją, koledzy w szkole szykanują, zakochuje się w mrocznym Billym Zero, a pewnego dnia gubi młodszego brata. Szukając go, trafia w ponure miejsca, które zwykle omija się szerokim łukiem. Trudno określić, co jest faktem, a co tylko wymysłem problemowej Tracey (brak liniowej fabuły dodatkowo utrudnia sprawę). Film zrealizowano w nowatorski, teledyskowy sposób: ekran podzielony jest na wiele części, w których pojawiają się np. różne ujęcia jednej sceny.

"Przypadki Tracey" to historia normalnej (jak sama wielokrotnie podkreśla) piętnastolatki, która usiłuje poradzić sobie z problemami wieku nastoletniego, jakimi są: brak akceptacji wśród rówieśników, chorobliwe zauroczenie nowym kolegą z klasy, nieumiejętność porozumienia się z rodzicami, ucieczka z domu oraz nagłe zaginięcie młodszego brata.

Film został nakręcony techniką wzorowaną na obrazach holenderskiego malarza, Pieta Mondriana, która polega na wyświetlaniu w tym samym momencie wielu ujęć (lub wielu scen) w oddzielnych ramkach.