Zgadzam się z Tobą Woycieszu co do oceny tego filmu. Dla mnie jest również bardzo ważny. Gra Wernera Kraussa wspaniała, scenografia świetna - choć to chyba jedyny film ekspresjonistyczny, gdzie nawet cienie malowano na płótnie:-)) Portier to już właściwie Kammerspiel, więc trochę się różni. A do wielkich dzieł ekspresjonizmu zaliczyłabym jeszcze Metropolis Langa.

Zasadniczo jestem wrogiem sztywnego podchodzenia do klasyfikacji. Z tym Kammerspiel to o ile wiem było tak, że powstał jako odpowiedź na styl ekspresjonistyczny. Był to protest w rodzaju: "Dość już mamy wampirów, chcemy życia codziennego!" Tylko że zabierając się do swoich filmów autorzy używali tych samych narzędzi, a gra aktorska w ich produkcjach była wręcz ekspresjonistyczna. W efekcie obecnie, o ile wiem, krytycy wyodrębniają Kammerspiel jako odmianę ekspresjonizmu niemieckiego.
Co do "Metropolis" - to jest to arcydzieło niezaprzeczalne. Wizja olśniewająca, tylko że mnie osobiście film zamęczył, a zakończenie wręcz zażenowało (Lang miał chyba chopla na punkcie dydaktycznych zakończeń, bo podobnie wyszło mu z "M - mordercą"). Ja bym z "Metropolis" zrobił 20-minutowy wyciąg scen - i jestem przekonany, że w takiej formie film ten oczarowałby każdego.
Dziękuję za opinię i serdecznie pozdrawiam!

O ile pamiętam, melodramatyczny scenariusz do Metropolis pisała kobieta, Thea von Harbou... to by wiele wyjaśniało:-)) Wizję zawdzięczamy Langowi całe szczęście:-))
Jasne, z Kammerspielem masz rację. Trudno jest uchwycić różnice. Takie zboczenie filmoznawcze, hehe:-))

Tak teraz patrzyłem czy się podpiąć pod jakiś temat czy samemu cos napisac, ale widze znajomega Pana to go troche podlansuje, tak by słynne minirecenzje- woycieszowe znów wypłyneły na samą góre forum :)

Co do filmu - nie do ocenienia i dośc mocno bym przy tym obstawał. 90 lat zatarło mozliowsci w miare obiektywnego jego oceniania, tego czy jest dobry czy zly, a nawet tego co pierwotnie miał przekazać. Film, osobiscie bardzo mi sie podobał, sporo wczesniej o nim czytałem (jest chyba w każdym przewodniku filmowym) wiec wiedziałem czym sie zachwycić: trapezowe budynki, mroczny klimat, niebanalna fabuła... Coś ciekawego w całym tym temacie może wnieść obejrzenie jeszcze jednego filmu Wiena "Genuine" (tym bardziej że można sciagnąc do niego polskie napisy) po którym wnioskuje że Freudowskie zapedy w odczytywaniu Wiene to jednak zbyt wysoko :)

Hoho, dzięki! Jak dotąd nie spotkałem się z tak otwartym lobbingiem. To bardzo miłe. "Słynne minirecenzje" - no proszę, czego to się tu dowiedzieć można...
Masz rację, że porównanie "Caligariego" z innymi filmami Wienego mogłoby wnieść coś nowego. Tym bardziej, że krytyka kwituje to zwykle słowami: "żaden inny film reżysera nawet nie zbliżył się poziomem do "Gabinetu". A skąd można być tego tak pewnym, skoro mało kto widział inne jego filmy? Ja mimo starań zdołałem dotrzeć tylko do siedmiominutowej scenki z "Genuine" i wcale nie wydała mi się jakaś gorsza [inna sprawa, że w tak starych filmach obejrzenie małej scenki może być o wiele bardziej pasjonujące, niż całego filmu]. Sam jednak najchętniej zobaczyłbym "Raskolnikowa" (widziałem tylko fotosy), ewentualnie "Ręce Orlaka" :]
Pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję!