Ten irański klasyk opowiada historię dwóch kolegach z lat szkolnych, którzy po ponad 7-8 lat postanawiają odnowić swą przyjaźń.

Losy obu łączą się, gdy jeden z nich (Ghodrat) zostaje postrzelony podczas napadu na bank, a następnie zapalczywie szuka schronienia u starego znajomego z klasy(Seyed), dawnego prymusa, a obecnie narkomana, który jest jedyną osobą, którą zna w tym mieście. Tak odnawia się stara przyjaźń, która po latach, mimo tak różnych kolei losu obu bohaterów, nie wygasa.

To dobry film, ale ma mocno lokalne zabarwienie. Nie znam zupełnie historii Iranu, ale doczytałem, że film symbolizuje w szerokiej skali dychotomię perskiego społeczeństwa sprzed dni upadku monarchii w 1979. Na wzór włoskiego neorealizmu obracamy się tu w sferze nędzy, narkotyków, rozpaczy i beznadziei. Która mimo wszystko przezwyciężona jest przez moc przyjaźni głównych bohaterów.

Film owiany dodatkową legendę ze względu na to, że wyświetlany był w trakcie zamachu terrorystycznego, o którym więcej przeczytać można tutaj: https://en.wikipedia.org/wiki/Cinema_Rex_fire