Ktoś kto zamieścił tu opis do tego filmu nie ma pojęcia kim były (są) gejsze! Nakręcono wiele japońskich filmów o gejszach, ale ten z całą pewnością ich nie dotyczy!
Krótko o filmie: jego akcja osadzona jest w bogatej tokijskiej dzielnicy handlowej Ginza, w okresie japońskiego boomu lat 50-tych. Fabuła opowiada historię Keiko, zwanej przez otoczenie "Mamą" , która jest barową
hostessą, dotrzymująca towarzystwa biznesmenom, gdy relaksują się oni po pracy. Skromna, ale zaradna, uwikłana jest w przeróżne, po części uczuciowe, choć głównie grzecznościowe związki. Skrępowana
wymogami swej pracy oraz konwenansami zdominowanego przez mężczyzn społeczeństwa, Keiko pragnie się uniezależnić, otwierając swój własny bar ...
Rola Keiko jest przepięknie zagrana przez Hideko Takamine, jedną z najwybitniejszych japońskich aktorek wszech czasów. Towarzyszy jej plejada doskonałych aktorów, wśród nich "młodzieńczy" Tatsuya Nakadai.
Ewidentnie opisujący film go nie oglądał ani nawet nie podjął się trudu w znalezieniu informacji na temat tego, czym zajmuje się gejsza. Owe gejsze to kobiety, które musiały posiąść umiejętności artystyczne, bawić gościa rozmową, tańcem, śpiewem i grą na instrumentach (shamisen, koto, shakuhachi). Doskonałe maniery, znajomość poezji, kaligrafii, sztuki układania kwiatów (ikebana) i biegłość w ceremonii herbaty. Żadnej tej czynności nie były w tym filmie wykonywane przez kobiety. Oczywiście film również polecam znakomita klimatyczna produkcja.