Myślę, że rozczarowanie tym większe im większe były oczekiwania, a sprawa zamachu w Gibraltarze na polskiego premiera i Naczelnego Wodza zarazem, to coś bardzo ważnego dla każdego Polaka. Dla polskiej historii to wręcz wydarzenie kluczowe dla naszej historii w trakcie II wojny światowej. Każdy w pewnym stopniu zna te wydarzenia, jeden lepiej, drugi gorzej, tymczasem film sprowadza się do niemal dokumentalnej rekonstrukcji wydarzeń na podstawie jednej z hipotez i to nie do końca poważanej w środowisku historyków. Właśnie dokumentalny charakter filmu fabularnego jest jego gwoździem do trumny. Nie odgrywa bowiem ani swojej roli edukacyjnej dla młodego pokolenia Polaków, bo historia została ukazana naprawdę w zagmatwany sposób i to bez szerszego kontekstu; ani nie stanowi dobrego thrillera polityczno-sensacyjnego, który chyba jednak był zamierzeniem autorów. Krok po kroku, minuta po minucie opowiadane są ostatnie chwile generała, ale nic niemal o generale się nie dowiadujemy, częściej widoczna jest jego córka, a jego osobowości nie poznajemy niemal wcale. Widz nawet nie wie, dlaczego Sikorski był tak ważny! Ani słowa o ziemiach wschodnich, które były kartą przetargową, którą Sikorski grać się nie zgadzał. Ponadto mroczna sceneria, zbyt duża ilość bohaterów w filmie, podwójne kadry: fabularny i dokumentalny, ostatecznie wywołują odwrotny od zamierzonego efekt. Film trochę nijaki. Naprawdę wielka szkoda, zwłaszcza, że to film o najwyższym budżecie tego roku.

Polecam tylko pasjonatom historii Sikorskiego