W filmie Audriusa Juzenasa działalność żydowskiego teatru jest przedstawiane w interesującym kontekście okrutnego środowiska. Ludzie uczą się doceniać teatr, zapominają o problemach i cieszą się sztuką, która przynosi duchowy spokój. W tym samym czasie w getcie obserwujemy smutną rzeczywistość żydowskiego narodu i walkę z Nazistami, a także pasjonującą, ale jednostronna historię miłości między nazistowskim urzędnikiem i aktorką, śpiewaczką z getta.

Piękna Żydówka Haya zostaje przyłapana na kradzieży przez porucznika Kittela, który dopiero został wyznaczony do zarządzania gettem. Dwudziestoletni chłopak, poważnie traktujący swe nowe zadania, postanawia skazać kobietę na śmierć. Jednak będąc pod wrażeniem nieprzeciętnej urody i wdzięku Hayi, waha się. Dowiaduje się, że Żydówka była niegdyś aktorką i śpiewaczką. Wpada na pomysł, by stworzyć na terenie getta teatr. W podjęciu decyzji pomaga mu jego miłość do muzyki i sztuki, a także szef żydowskiej policji Gens, który przekonuje przełożonego, że będzie to jednocześnie propaganda „humanitarnego” nazizmu, co rozsławi jego imię. Sam Gens natomiast dzięki temu projektowi może uratować wielu swych rodaków przed niechybną śmiercią... Niespodziewanie, ludzie, mimo otaczającego ich okrucieństwa, zaczynają doceniać teatr, chętnie obcują ze sztuką, która pomaga im choć na chwilę zapomnieć o problemach i przynosi wewnętrzny spokój.