To cechy nowego Ghost Ridera dodatkowo kamerzysta najwyrażniej wychylił kielicha przed kręceniem bo później ręce mu latały na wszystkie strony i przez pół filmu kamera wykonywała bliżej nieokreślone ruchy. Aktorsko również mogło być o niebo lepiej ale nie dziwię się aktorom że nieco zlekceważyli te produkcję gdyż pojawiali się na ekranie jedynie w przerwach między wybuchami z których twórcy postanowili najwyraźniej uczynić przedmiot kultu w filmie. Towarzysza one widzowi od początku do końca podobnie jak słupy ognia (to jednak nie dziwi bowiem tytułowa postać jak wiemy to podpalony szkielet) dziwi jednak fakt że usunięto bardzo przyjazny efekt spalania duszy grzesznika charakteryzujący się spopielonymi oczyma z którym mieliśmy do czynienia w jedynce. Sam Rider również przeszedł metamorfozę i muszę z czystym sumieniem stwierdzić że na leprze mu ona nie wyszła. W stosunku do części pierwszej film cofnął się o dobrą dekadę. Fabuła natomiast jest tu jakby pocięta, niepełna. Pojawiają się w niej luki przeszkadzające w łatwym przyswojeniu filmu. Dodatkowo standardowe teksty w dialogach sprawiają że całość jest potwornie przewidywalna. Niestety ale Ghost Rider wyraźnie wypalił się od czasów części pierwszej. Jeśli chce się zachować dobre zdanie o płonącym jegomościu z łańcuchem zdecydowanie należy pominąć ten film.