Na prawdę trudno być w tym przypadku obiektywnym. Wiem jak bardzo kochana jest to anime na podstawie mangi. Pierwsza część oraz serial są obiektem kultu milionów ludzi na świecie (na pewno nie bez powodu), ale oglądanie jakiejkolwiek części "Ghost In The Shell" nie należy do łatwej rozrywki. Pierwszą część musiałem obejrzeć przynajmniej 3 razy, żeby zrozumieć ją w 60 procentach. Z tą będzie chyba jeszcze gorzej, bo pierwszy raz nie wyjaśnił mi wiele. Wiem, że Japończycy należą do najmądrzejszych ludzi na świecie, więc pewnie już ich dzieci w pełni zrozumieją fabułę filmu. Ja muszę przyznać, że nie umiem już rozróżnić sztuki od kiczu w tym filmie. Wiem, że prawdopodobnie kiczu tu nie znajdziemy, ale ilość filozoficznych wywodów, teksty i nawiązanie do poprzedniej części są zbyt trudne, żebym mógł się cieszyć tym filmem od początku do końca. W pewnym momencie stwierdziłem jednak, że za bardzo skupiono się na filozofowaniu, a za mało na atrakcyjności tego anime.

Na uwagę zasługuje muzyka, zresztą tak samo jak w pierwszej części, a także animacja, która pokazuje ewolucję jaką przeszła grafika komputerowa od czasu pierwszej części. Warto to zobaczyć, choćby dlatego, żeby spostrzec różnice pomiędzy mega produkcjami amerykańskimi a japońskimi.