Porównując film do części pierwszej - z początku sprawia wrażenie jakby miał być bardziej wypełniony akcją, jednak gdzieś od połowy skręca w stronę... filozoficzną, duchową, staje się czymś w postaci przemowy, opartej na symbolice. Fundamentalnym elementem całej opowieści zdają się być egzystencjalne cytaty, które tak subtelnie umiejscowione w części pierwszej, zmuszające do refleksji i stanowiące ciekawe uzupełnienie tego co dzieje się na ekranie tutaj, przez ich nadmiar, budują uczucie przerostu formy nad treścią. W pewnym momencie czułem się, jakbym czytał książkę pt. "Setki filozoficznych cytatów z różnych epok". Strasznie burzyło to imersje, nie dawało możliwości aby zanurzyć się w świat, bo cały czas łapało mnie uczucie że film jest tylko manifestacją pewnych filozoficznych rozmyślań twórcy, nie wiem jak ten aspekt ma się w stosunku do mangi, ale tutaj było tego zdecydowanie zbyt dużo.
Muzyka - jej z kolei jest dużo mniej, i mimo że jest równie dobra co w części pierwszej to jednak nie odpowiada za budowanie klimatu, którego także tutaj nieco brakuje.
Reasumując mam wrażenie jakby ambicje reżysera nieco go przerosły, i próba zwięzłego przekazania wszystkich aspektów w bądź co bądź tylko półtora godzinnym anime okazała się zbyt trudna. Mimo to warto obejrzeć, to nadal ciekawe i interesujące dzieło.