Pamiętacie Howarda Sterna? Adrian Cronauer (Robin Williams) to prezenter w tym samym stylu: jest inteligentny, dowcipny i piekielnie wygadany. Prowadzone przez niego audycje radiowe natychmiast zyskują ogromną popularność wśród słuchaczy, bo Cronauer potrafi wyśmiać wszystkich i wszystko, nie wyłączając pogody i krwawej wojny w Wietnamie. Jego działalność coraz mniej podoba się jednak przełożonym, którzy wolą trzymać się sztywnych zasad. Istnieje bowiem uzasadniona obawa, że zbyt atrakcyjna audycja zamiast podnieść morale żołnierzy (a takie było pierwotne założenie) przyczyni się do zbytniego rozluźnienia dyscypliny.
Pochodzący z 1987 roku film Barry'ego Levinsona to jeszcze jeden głos w (niekończącej się) amerykańskiej dyskusji o Wietnamie.

Zdobywca Oscara, Robin Williams, wciela się w rolę bezczelnego, przeciwnego wojnie radiowca Adriana Cronauera. W 1965 roku w Sajgonie, gdy świat pędzi ku szaleństwu, Adrian ma swój poranny program w wojskowej rozgłośni. Jego niekonwencjonalny sposób prowadzenia audycji sprawia, że żołnierze go uwielbiają, a dowódcy nienawidzą.

Rok 1965, trwa wojna w Wietnamie. Do Sajgonu przybywa DJ radiowy, Adrian Cronauer (Robin Williams). Od pierwszego dnia w wojskowej rozgłośni zaskakuje niesamowitą pogodą ducha i ciętym poczuciem humoru. Zyskuje przychylność żołnierzy, jednak jego metody pracy nie podobają się nowym przełożonym. Konflikt nasila się, gdy Cronauer dzieli się w czasie audycji wiadomościami odrzuconymi przez wojskową cenzurę.

Pewnego marcowego dnia 1965 roku w studio Radia Armii USA w Sajgonie zasiada spiker profesjonalista: sympatyczny, niepozorny, ruchliwy szeregowiec Adrian Cronauer, który ze swojej audycji uczyni prawdziwy, inteligentny show. Z jednej strony szokuje on twardogłowe dowództwo, z drugiej zaś zostaje entuzjastycznie przyjęty przez szeregowych żołnierzy. Z czasem jego wejścia na antenę powodują niemal powszechną "przerwę w zajęciach". Recepta Cronauera jest bardzo prosta: dużo muzyki, dużo znakomitych dowcipów, ale także solidna, szybka informacja wymierzona inteligentnie w bezsens amerykańskiej interwencji. Przy tym ów niepozorny chłopak ma autentyczne zacięcie reportera i potrafi dotrzeć gdzie trzeba, i puścić na antenę materiał doprowadzający do wściekłości oficerów od propagandy. Ale Cronauer utrzymuje przyjacielskie kontakty z wietnamskim ruchem oporu i przed tym zarzutem nie jest w stanie go obronić nawet sam generał. Życiowa przygoda z mikrofonem wojennego reportera showmana kończy się po miesiącu odesłaniem do Ameryki.