Nie trzeba specjalnie zachęcać, film doskonale broni się sam - wystarczy obejrzeć. Od czasów "Don Juana de Marco" nie widziałam filmu traktującego o miłości w tak specyficzny na poły zabawny i lekki sposób, a jednocześnie sięgający jej najgłębszej istoty. Muszę przyznać, że jest to prawdziwa sztuka, szczególnie w dobie "masowej produkcji" różnorakich obrazów podejmujących ten temat chyba ze złej strony i na siłę. Można powiedzieć, że jest to w pewnym sensie antidotum na filmy banalne i mało pomysłowe. Podstawowe atuty w/w filmu to przede wszystkim inteligentna gra reżysera z widzem, zupełna nieprzewidywalność powiązań poszczególnych postaci, błyskotliwa analiza psychologiczna zachowań bohaterów, no i przede wszystkim odlotowy finał.