proste i wszystko wiadomo... a czy clint przyzwyczajał nas do filozoficznych filmów? to klasyk, prosto-owszem, ale kurcze, jak on tam gra! mistrzostwo. teksty, spojrzenia, ta mina sk*rczybyczka:) myślę, że sam sobie z uśmiechem pisał taką rolę. zero nudy, zgodzę się z opinią o patosowości,ale cóż począć- już tak mają Ci amerykanie. a jednak udało się zrobić film trochę nie z tej epoki, wystarczy skupić się na grze clinta, sądzę, że niemałą sprawiała mu przyjemność:) obejrzałam dwa razy, obejrzę i trzeci ze znajomymi, chociażby dla sceny strzelania z palca do opryszków. ja bym miała gacie pełne strachu gdyby tak we mnie wymierzył;) szacunek.

Amerykanie robią raczej filmy proste w swoim przesłaniu, tak zwane filmy dla każdego, zgadza się, ale trzeba przyznać, że potrafią skubani widza wzruszyć.
Nie jestem wielkim fanem tamtejszej kinematografii, ale opowieść Eastwooda bardzo mi się podobała. Jej spokój, nieprędka narracja, no i aktorstwo starego Clinta - dotarło to wszystko do mnie. Nie nazwałbym powyższej produkcji arcydziełem, ale spokojnie można twórcom pogratulować. 8/10