Clint Eastwood zachęcał biorących udział w filmie aktorów z grupy etnicznej Hmong do improwizowania w ich tradycyjnym języku. Siłą rzeczy na planie padały kwestie nieobjęte scenariuszem.
Walt Kowalski leżąc w wannie i paląc papierosa twierdzi, że robi to po raz pierwszy w swoim domu. Wcześniej jednak jest scena, w której główny bohater demoluje kuchnię, po czym siada w fotelu i zapala papierosa. Odwiedza go ksiądz i razem piją piwo.
W scenie, w której Walt dzwoni do jednego ze swoich synów przez chwilę kamera przygląda się dokumentom dotyczącym choroby Kowalskiego. Nie zgadza się kilka szczegółów. Na formularzu widnieje adres Walta - 1962 Delco Street, tymczasem w ciągu filmu wielokrotnie da się zauważyć, że numer domu to 238. Zgadza się też kod pocztowy Detroit (Michigan), ale jako stan podano Kalifornię.
Data urodzenia głównego bohatera to luty 1930 r. Walt świętuje swoje urodziny - przyjeżdża do niego rodzina, zostaje zaproszony na przyjęcie do sąsiadów. Jest ładna pogoda i wszyscy są lekko ubrani (tak nie wygląda zima w Detroit). Albo ktoś pomylił datę urodzin, albo porę roku.
Oglądając film można dostrzec, że w balustradzie werandy domu rodziny Hmongów brakuje jednego szczebla. W ostatnich scenach obrazu, gdy rodzina wsiada do taksówki, pojawia się brakujący szczebel.
W scenie, w której Thao pracuje w strugach deszczu, a Walt przygląda mu się z werandy, w oknach domu Kowalskiego odbija się piękna, słoneczna pogoda.
Kowalski w napadzie złości demoluje swoją kuchnię. Jest wieczór. Następnego ranka, gdy rozmawia z Thao, wszystkie szafki kuchenne są nietknięte, jakby nic się nie wydarzyło.
Kiedy Walt przyprowadza Thao do fryzjera, zamek błyskawiczny fryzjerskiego fartucha ciągle zmienia pozycję. Raz Martin ma zapięty fartuch do połowy, w innym ujęciu fartuch zapięty jest pod kołnierzyk koszuli.
W ujęciu, w którym widzimy Walta stojącego przy grillu mięso na ruszcie jest jeszcze surowe. Gdy ujęcie się zmienia, mięso jest już przewrócone na drugą stronę i wygląda na dobrze wysmażone.
Walt podczas przyjęcia u Hmongów schodzi z Sue do piwnicy. Kiedy próbuje odpowiednio ustawić jedną z pralek, odstawia butelkę z piwem. Po chwili rusza w głąb pomieszczenia zapominając o piwie. W następnym ujęciu ma je z powrotem w ręku.
W formularzu medycznym Kowalskiego w rubryce stan cywilny widnieje: "żonaty", choć Walt jest wdowcem. Pierwsze sceny filmu przedstawiają pogrzeb jego żony.
Kiedy Walt pije piwo w kuchni Sue, poziom piwa w butelce zamiast maleć, wzrasta.
Dokument z kliniki, który Walt przegląda rozmawiając z synem przez telefon, określa wiek Kowalskiego na 68 lat, natomiast w rubryce "rok urodzenia" widnieje 1930. Walt zatem musi mieć 78 lat, gdyż gdyby był młodszy o 10 lat nie mógłby brać udziału w konflikcie koreańskim (byłby wtedy 10 - 13-latkiem).
Podczas napisów końcowych, w ujęciu przejeżdżających samochodów dostrzec można, że Gran Torino pojawia się na ekranie po raz drugi.
W przypływie złości Walt niszczy meble w swojej kuchni po czym siada w fotelu. Knykcie obydwu jego dłoni krwawią. Po zmianie ujęcia prawa ręka nie jest zraniona. Po kolejnej zmianie, gdy Kowalski rozmawia z księdzem, znów obie dłonie są zakrwawione.
W biurze McKaya, Walt zabiera dwa papierowe kubki do kawy. W następnym ujęciu trzyma tylko jeden.
W gabinecie lekarskim, lekarka przedstawia się jako doktor Chu. W napisach końcowy przedstawiona jest jako doktor Chang.
Podczas sceny, gdy Walt zażywa kąpieli i pali papierosa, można dostrzec odbicie nóg kamerzysty na wannie.
Podczas pogrzebu Walt spoczywa w otwartej trumnie. W rzeczywistości podczas katolickiego pogrzebu trumna byłaby zamknięta i przykryta białym obrusem jak w czasie pogrzebu jego żony.
Walt poleca Thao pomalować dom sąsiadów. Pomalowany budynek jest widoczny w pewnym momencie, ale gdy pod koniec filmu Walt kosi trawnik, świeża warstwa farby znika z budowli.
Walt odwiedza biuro swego lekarza w lutym, ale kalendarz pokazuje, że jest czerwiec.
Bohater grany przez Clinta Eastwooda nazywa się Walt Kowalski, jest to odniesienie do legendarnego zapaśnika Waltera "Killera" Kowalskiego.
Syn Kowalskiego daje mu wzmocniony telefon, więc kręcony przewód od słuchawki powinien być podłączony do boku urządzenia, a nie z tyłu.
Rana po przypalonym na twarzy Thao papierosie zmienia się kilka razy.
Film był kręcony w Detroit, Grosse Pointe, Grosse Pointe Park, Grosse Pointe Shores, Highland Park, Royal Oak, Center Line i Warren (Michigan, USA).
Zdjęcia do filmu zrealizowano w ciągu 33 dni.