Film pokazuje ciekawą historię, nie mniej nie potrafię odnaleźć w nim niczego, co by sprawiło, że uznałbym go za bardzo dobry film. Eastwood najgorzej nakreślił w nim samego siebie. Z jednej strony w bardzo dobry sposób pokazał człowieka żyjącego realiami wojny w Wietnamie, nieugiętego, zrzędliwego a przy tym pseudowyrachowanego, zamkniętego w sobie, nietolerancyjnego, kozackiego itp.
Z drugiej zaś strony te cechy tak przebijają przez cały film, potęgowane charakterystyczną miną Clinta, niezmienną od czasów wielkich westernów gdzie grał twardziela, że odniosłem wrażenie, iż reżyser jest kimś takim w istocie rzeczy. Twardzielem, który się zestarzał i pomyślał, że po wielkiej karierze przyszedł czas na nakręcenie dobrego filmu. Filmu, który miał być wielki i głęboki, który jednak takim do końca się nie stał. Filmu, w którym przez osobę głównego bohatera Eastwood podświadomie próbuje pokazać, że nadal jankeskim twardzielem jest (najbardziej irytująca jest scena gdy rozmawia on z Thao i swoim kolegą fryzjerem o sposobie rozmawiania).
Cóż, dopiero inne filmy Clinta (np. Oszukana) pokazały mi, że jest on dobrym reżyserem i dobrym aktorem, a to co napisałem wyżej - jedynie niemającym wiele z prawdą odczuciem. Nie mniej, to odczucie w filmie jest zbyt duże i niestety mu szkodzi. Gdyby to był film wybitny - przymknąłbym na to oko, ale tak nie jest. 7,5/10.