Z Grobowcem ślepej śmierci jest tak, że choć w zasadzie nędzny to film, jednak ma swój niepowtarzalny urok; kto go polubi, to od razu i na zawsze, kogo zniechęci jego słabizna, ten go odrzuci. Ja go bardzo lubię, gdyż setnie mnie ubawił. Posiada wszelkie zalety i wady europejskich horrorów z tamtych czasów. Na plus można policzyć dość osobliwą fabułę, doskonałe wykonanie postaci zmartwychwstałych trucheł templariuszy, świetną atmosferę. Śmieszne są natomiast te wszystkie wstawki exploit, ale i one mogą bawić. Choć film ma chyba pretensje do horroru gotyckiego, nie ma się co oszukiwać, że będzie to jakiś Bava czy Margheriti. Dla mnie jeden z klasyków europejskiego tandetnego horroru.

Ech, spróbowałem po trzech latach raz jeszcze.

Może faktycznie zbyt krytycznie oceniłem film za pierwszym razem, ale że jest niespecjalny, zdania nie zmienię. Co z tego, że jest kilka plusów, jak dłużyzna, kiepska gra i nielogiczności skutecznie ciągną w dół cały projekt.

4/10