Masz racje twórcy takich dokumentów powielając hitlerowski sposób myślenia, że geny determinują poglądy ludzi. Ciekawy był dokument o brataniu Hitlera, o Williamie Hitlerze. Chodziło w nim o to, czy ten członek rodziny wyparł się naprawdę swoich poglądów i swoich przodków, twórcy dochodzą, że jednak nie. Docierają do jego żyjących dzieci, które jednak nie chcą z nimi rozmawiać, ale oni (dzieci Williama) też powielają ten sposób myślenia, o determinacji wynikającej z pochodzenia. Ci dwaj bracie postanowili się nie rozmnażać, aby nie rozprzestrzeniać genów Hitlera. Niby więc są antyhitlerowscy, ale żyją powielają ten sposób myślenia.

Co do Veita Harlana, problem z jego twórczością jest taki, że on rzeczywiście był dobrym reżyserem, to było jego przekleństwo. To dlatego z wielu reżyserów tworzących dla III Rzeszy, tylko on i Reni są pamiętani. To jakość ich wyróżnia. Powinien powstać dokument analizujący dokładnie jego filmy.

Było w tym dokumencie cokolwiek o filmie "Verrat an Deutschland", do którego scenariusz napisał razem z synem, bo jest to film delikatnie mówiąc specyficzny i kontrastuje z jego hitlerowską twórczością.

Owszem, wspominają o tym tytule, ale zdawkowo, zresztą tak samo jak w przypadku pozostałych pozycji z jego filmografii. Najwięcej stosunkowo miejsca poświęcono "Żydowi Süssowi", zgodnie z oryginalnym tytułem, ale i tutaj nic ciekawego raczej przekazane nie zostaje.
Odnoszę wrażenie, że postaci Leni Riefenstahl po wojnie poświęcano znacznie więcej miejsca, jak i odnoszono się wobec niej z większą dozą pobłażliwości, niż w stosunku do Harlana.
Jaki tytuł nosi dokument, o którym wspomniałeś?

Szkoda, szkoda, bo to ciekawy przypadek. Dla mnie znamienne jest to, że Harlan rozpoczął karierę po dojściu do władzy Hitlera, nie wiem na ile zawdzięczał start w kinie tej zmianie politycznej. Na początku kręcił dość błahe filmy o miłości, a w pewnej chwili nastąpił skręt w propagandę, oni jakoś to analizują? Po wojnie wrócił do tych filmów miłosnych, zrobił oczywiście "Verrat an Deutschland" oraz film poruszający tematykę homoseksualną, ale ogólnie było to kino wzute z jakiekolwiek ideologii. Był przezroczyste ideologicznie. Może pozornie. A zakończył karierę tak jak Lang, kręcąc dwa filmy indyjskie.

Tu jest do zobaczenia po polsku: http://www.dailymotion.com/video/x26bvjh_tajemnice-iii-rzeszy-rodzina-hitlera_te ch

Analizą bym tego nie nazwał, raczej "prześlizgują" się po temacie. Wspomina się na przykład o tym, że był aktorem, stąd miał dobrą rękę do prowadzenia innych. Jakiś tam obraz postaci się z tego wyłania, jednak większość czasu zajmuje gadanie po próżnicy. Myślę, że Harlan chciał po prostu kręcić kino angażujące widza emocjonalnie, a że znalazł się w określonym miejscu i czasie, przystosował się do panujących reguł. Jest w dokumencie fragment wywiadu z Kristiną Söderbaum z lat 70. , w którym zwierza się ona, że jej mąż miał poważne wątpliwości, kiedy zaproponowano mu reżyserię "Jud Süß", najwyraźniej jednak szybko zostały one rozwiane. Sam Harlan tłumaczył się z kolei, że bał się sprzeciwić, że nie miał wyjścia, co jednak nie wydaje mi się być do końca prawdą. Brak podtekstów ideologicznych w późniejszych dziełach dowodziłby właśnie tezy, że był oportunistą: pragnął tworzyć, niezależnie od tego, w ramach jakiego systemu.
Dzięki za link.