Paradokument odwołujący się do sytuacji strajku grupy studentów krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych z 1956 roku, którzy w akcie protestu zamknęli się w pracowni rzeźby i ceramiki.
Agnieszka Polska zestawia ubrania rozłożone w przestrzeni pracowni, mające imitować zachowania studentów, z animacjami przedstawiającymi trud codziennej twórczej pracy artysty. Reżyserka stawia przed odbiorcą pytanie o społeczną skuteczność działań artystów.