Ciężko mi się do tego filmu ustosunkować. Wzbudził we mnie duże emocje. Opisana w nim rzeczywistość, jest przerażająco prawdziwa: jedyną alternatywą dla nudnego codziennego życia opierającego się na schemacie - praca, dom, praca, dom - jest dla środowiska ukazanego w filmie, co tygodniowe imprezowanie suto zakrapiane dragami i alkoholem. Swego rodzaju ogłuszanie się, uzyskiwanie krótkotrwałego szczęścia za pomocą chemii. Komediowa luźna forma potęguje odczucie wylewającego się z ekranu hedonizmu, z czym współgra budowana przez cały film atmosfera sympatii i pełnej akceptacji zachowań głównych bohaterów. I tu jest problem.

Świetne, pełne ironii sceny wymierzone w społeczeństwo masowe (scena z hymnem, scena z reportażem dla brytyjskiej telewizji), giną gdzieś wśród wyidealizowanego życia ćpuna. Bo jaki jest morał z "Human Traffic" ? Idź z nurtem swojego pokolenia, ćpaj, odurzaj się przy każdej sposobności, a i tak wyjdziesz na tym dobrze. Świadczy o tym zakończenie filmu, kiedy główny bohater leczy się ze swojej "impotencji", odnajduje miłość i mamy happy end...

Film kultowy? Z pewnością tak, ze względu na świetne dialogi, humor i niebanalną formę. Ale jako całość, mnie osobiście odrzuca.