Ida nie byłaby odbierana jako antypolska, gdyby to był jeden z iluś tam filmów o tej tematyce pośród jakiejś tam ilości filmów mówiących o heroizmie Polaków i bardzo wielu filmów neutralnych pod tym względem (o tematyce np. społecznej, obyczajowej, psychologicznej bez kontekstu i podtekstu politycznego, ideologicznego).

Tymczasem ostatnio chyba nie ma filmu polskojęzycznego, w którym Polaka nie pokazano by jako idiotę, antysemitę, sępa, prymitywa. I to budzi sprzeciw. Czy naprawdę niemal wszyscy Polacy to chamy i idioci żądni krwi i majątków żydowskich? Bo biorąc pod uwagę ilość tych filmów na tle całej produkcji to właśnie wynika.

W tym kontekście SĄ TO TAKŻE FILMY ANTYSEMICKIE, ponieważ z powodu tych "półprawd" i "nadprawd" oddalają od prawdy o holokauście, robią wrzawę tam, gdzie niezbędna cisza i zaduma.

Z powodu niemal histerii w kreowaniu fatalnego wizerunku Polaków widzowie są zniesmaczeni, zmęczeni tą tematyką i odrzucają ją w całości.

Nawet w filmie Bogowie nie odpuszczono sobie - położono mocne akcenty na polską zacofaną babę, która przed transplantacją bała się jedynie o to, czy mąż będzie ją jeszcze kochać przeszczepionym sercem, a sam operowany zaprzątał sobie głowę jedynie tym, by nie dostać serca Żyda albo pedała. Twórca zapomniał chyba, że w komunizmie problem homoseksualizmu nie uwierał, ponieważ wtedy prano mózgi na zupełnie inny temat.

Mamy do czynienia wręcz wysypem filmów kładących główny akcent na pokazanie chciwego, prymitywnego, sprzedajnego Polaka-antysemity. Fatalny obraz Polaka pokazuje także błyskotliwie napisana eksportowa sztuka Masłowskiej "Między nami dobrze jest" i zastanawiam się, czy to już apogeum, czy też można jeszcze więcej.

- Pani Masłowska, gdy Pani wyjeżdża za granicę, to Pani przedstawia się jako oportunistyczna "polaczka" - ofiara pękniętego kondona, która "nie wywinęła się od istnienia", czy może zastrzega Pani, że jest Pani tą "lepszą Polką", albo w ogóle nie przyznaje się Pani, że jest Polką?

Tam, gdzie ktoś mówi półprawdy albo nadprawdy, gdzie ktoś powie zbyt dużo albo zbyt mało, prawda gubi się w szumie wywołanym przez spekulacje, domysły, dopowiedzenia, sprostowania. To taka niby prawda, a nieprawda.

Tylko rzetelnie przedstawiona prawda, taka nie do podważenia, może doprowadzić do zadumy prowadzącej w konsekwencji do właściwej zmiany w myśleniu i postępowaniu.

Twórcy powinni łamać stereotypy, a nie tworzyć je, bowiem są one istotnym czynnikiem kształtującym relacje międzyludzkie. Najbardziej niebezpieczny rodzaj, stereotyp narodowy, był przyczyną wystarczającej ilości nieszczęść, sami Żydzi byli i są nadal jego ofiarami. Dlatego mądry twórca pokaże zawsze tło, kontekst, przyczyny i proporcje.A te filmy nie poruszą sumień - u Polaków wywołają sprzeciw i poczucie skrzywdzenia, u zagranicznego odbiorcy uprzedzenia. Nie spowodują też przyznania się do winy, bo fałszywie wskazuje winowajcę. "Polacy mordowali Żydów", "Żydzi zamordowali Jezusa" - ile złego , ile tragicznych w skutkach zdarzeń wywołują takie uogólnienia!

W filmie "Wedle wyroków Twoich" polski chłopiec mówi do żydowskiej dziewczynki, że zamordowała Jezusa, a ona ze zdziwieniem odpowiada:
- Ja...?

I teraz, gdy są stosowane uogólnienia i Polakom zarzuca się, że mordowali Żydów, pytam:
- Ja...?

Chcąc piętnować zło bardzo często czynimy zło.

Należy mówić prawdę, ale prawda to także pokazanie tła, przyczyn, kontekstu, proporcji, a także usadowienie problemu w odpowiednich proporcjach w całej polskiej i światowej kinematografii, a tego w w/w produkcjach wyraźnie brakuje - komentarz z forum Gazety, ale zasłużył moim zdaniem na powielenie.