Bardzo długo zwlekałam z obejrzeniem "Idy". Ale Oskar, szum wokół niej, i fakt, że film trwa godzinę dwadzieścia tak jakoś zmusiły mnie w końcu do tej czynności. I bardzo szczerze napiszę, że nie żałuję tej decyzji. Mimo, że z każdym razem, kiedy Ida-zakonnica mówiła "dziękuję" zamiast "Bóg zapłać", oraz w filmie nie zostało wypowiedziane słowo "alkoholiczka", jak to we wszystkich recenzjach zostało podkreślone w opisie jednej z bohaterek, nie żałuję poświęcenia mojego cennego czasu na oglądnięcie tego filmu. Utwierdziłam się dzięki temu w przekonaniu, że Nagroda Akademii Filmowej zwana "Oskarem" tak naprawdę niewiele znaczy. Jest tyle polskich filmów, które są niezaprzeczalnie dobre, a niektóre są wręcz wybitne (przykładowo "Wesele" Smarzowskiego, czy "Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową" Zanussiego), które zasługują na wszelkie możliwe nagrody tego filmowego świata. Ale nie... To właśnie TEN FILM, czarno-biały, apatyczny, nierealny film zdobył oskara. Dlaczego? -> Zagadka XXI wieku. Wszystkie media używają w odniesieniu do "Idy" jednego słowa: "antypolski". Ja teraz odniosę się do mojej oceny na portalu (6). Film jest niezły. Co oznacza, że "nie jest zły". Co W CALE nie oznacza, że film nie podoba mi się bo jest "antypolski". To oznacza tylko tyle, że mi się nie podoba, ale nie uważam go za "gówno". Odnoszę wrażenie, że żeby zdobyć uwagę zagranicznych widzów, film musiał się czymś wyróżnić. I w przypadku "Idy" nie chodzi tu o fabułę (tu wystarczy wspomnieć "Pokłosie" Pasikowskiego). Odnoszę wrażenie, że reżyser chciał tak bardzo zwrócić na siebie uwagę, że zastosował rzadko stosowane w kinematografii kadry (no wiecie, głowy głównych bohaterów są gdzieś w lewym dolnym rogu i zajmują jedną szóstą wysokości ekranu) i soczewki (nie wiem, czy tylko mnie tak one rozpraszały, ale robiły to bardzo efektywnie). Efekt, jaki uzyskali twórcy filmu "Ida", jeśli chodzi o mnie - przeciętnego polskiego widza - jest chyba dla nich zadowalający. Otóż będę musiała obejrzeć film ponownie, ponieważ większość jego trwania zastanawiałam się: "Po **uj oni założyli jej te soczewki" i "dlaczego jej głowa jest taka mała i gdzieś tam po lewej?" i nie zdołałam skupić się na przesłaniu, jakie niewątpliwie ten film niesie. Niemniej jednak, dzięki "Idzie", długo pozostanę pod wrażeniem, jakie sama na sobie wywarłam pisząc ten tekst. Congrats, twórcy. Jesem z siebie dzielna. Ups, dumna.