"Ida", Oscarowy film Pawła Pawlikowskiego wcale nie jest tak wspaniały jakby chciało wielu. Trzeba przyznać , że jest znakomicie rozreklamowany. Jeden z nie wielu przykładów na dobre działanie marketingu. Zebrał przy tym spory kosz peanów dzięki , którym można było zbudować dobrą kampanię promocyjną ale nie jest to w żadnym razie film wybitny. Dobre kino wykonane na światowym poziomie, niestety po raz drugi z koszmarnym zaprezentowaniem postawy "Polaka chytrusa", "Polaka kapusia". Po raz drugi pokazano, tym razem całemu światu że w Polsce Polacy żydów likwidowali. Wielka szkoda, że dla kontrastu nie powstał film o Marku Edelmanie (Robert WIęckiewicz w roli Pana Marka byłby najlepszym wyborem) i tak oto człowiek zgrzyta zębami, że z jednej strony ma do czynienia z najlepiej wyreżyserowanym powojennym polskim filmem ale z drugiej ten wątek poszukiwania grobu rodziców Idy, Polak chytrusek z postawą: zrzeknij się domu i daj spokój mojej rodzinie, to pokażę CI gdzie jest grób Twoich rodziców, których zabiłem. Normalnie ręce opadają. Sama Ida, też niezłe ziółko, ciotka niczym wąż kusi dziewczę by zakosztowało w grzechu i w końcu dziewczę ulega pokusom już po śmierci ciotki. W sumie niby to siostra zakonna ale zimna sucz, wykorzystała seksualnie saksofonistę, który miał szerokie plany wobec Niej po czym gdy ten spał wyszła bez słowa z domu ciotki do zakonu, A przykazanie: "Szanuj bliźniego swego jak siebie samego" to co? Koniec końców dobrze zrealizowany film ze scenariuszem, który mógł być lepszy.