Oto idealna propozycja dla układających ramówkę TV na czas wielkanocny. Zamiast kolejnej
biesiady z tańcząco-śpiewającymi "gwiazdami" warto zaserwować film, nawiązujący do tematyki
świąt, a zarazem lżejszy np. od PASJI Gibsona. Jest to bowiem komedia łotrzykowska, z
centralną postacią złodzieja o złotym sercu. Najchętniej obsadzanym w tego typu rolach
włoskim aktorem był Tomas Milian, ale tym razem, jak na złość, zaangażowano Enrico
Montesano, który zresztą spisał się bardzo dobrze. Jego Caleba nie sposób nie polubić. Co zaś
się tyczy jego przygód... są rubaszne, ale nie popadają w odmęty slapstikowej głupoty, w której
Włosi gustują. Być może zachowywano umiar ze względu na postać Jezusa, który pojawia się w
tle, od czasu do czasu, irytując bohatera swoją bezinteresowną szlachetnością. W rezultacie
również Caleb próbuje dokonywać cudów, wkładając w to całą swoją pomysłowość, jednak z
oczywistych względów rezultaty nie są tak spektakularne jak w przypadku autentycznego
Mesjasza. Oprócz Jezusa drogi Caleba krzyżują się kilkakrotnie z piękną kurtyzaną Deborah
(Edwige Fenech!!!), która po tym, jak Jezus wyleczył ją z trądu, jest okazem zdrowia i urody,
któremu nie sposób się oprzeć. Przy okazji ma charakterek, który wydawał mi się bardziej włoski
niż żydowski, ale to drobny szczegół. Jej obecność nadaje filmowi wiele zmysłowości, obcej
"poważniejszym" apokryfom biblijnym, w których bohaterowie są zbyt wzniośli, by pomyśleć o tak
przyziemnych sprawach jak seks.
Warto spędzić te 100 minut w towarzystwie dobrego łotra, skoro nawet Jezus odpuścił mu
wszystkie winy i obiecał szybkie wstąpienie do raju, kiedy razem wisieli na krzyżu. Hmm, mam nadzieję,
że dla nikogo nie był to jakiś wielki spojler...