Zastanawia mnie znaczenie tego filmu. Słucham Nightwish'a od dość długiego czasu, i oglądając ten film odnoszę wrażenie, że Tuomas mówi w tym filmie o Tarji. Cały film opowiada o jego miłości do niej, o tym jak czerpał inspirację z tego uczucia, o tym, że ciągle, jako artysta, pozostał dzieckiem (Każde dziecko jest artystą. Sztuką jest pozostać nim, gdy się dorośnie~Pablo Picasso), i jako dziecko-artysta (Piotruś Pan) zakochał się w swojej "księżniczce" (swoją drogą, na okładce My Winter Storm Tarja jest...królową lodu. Przypadek? Nie sądzę), postawił ją na piedestale ( zamknięta w szklanej kuli postać, mocny makijaż, podobny do postaci..."The Phoenix" z "My Winter Storm". Porównajcie obydwie, dosadniej już chyba nie można tego przekazać), tak jak Tuomas postawił na piedestale Tarję, o czym wspominane było często w wywiadach po jej wywaleniu z Nightwish. Odczuwał do niej miłość platoniczną, niespełnioną, i bardzo pobudzającą artystycznie, jednak powoli go wyniszczającą, tak, iż w końcu poczuł się jak stetryczały starzec, tracący powoli zmysły, i kontakt z rzeczywistością. Symbolem tego jest scena, gdy goni dziewczynkę, swoją córkę, lecz nigdy jej nie dogania. Ba, nawet nie chce dogonić. Cytując jeden z tekstów Nightwish: Forget the task enjoy the ride, And follow us into the night (Zapomnij o zadaniu, ciesz się z podróży, I podążaj za nami prosto w noc). Tuomas nie dąży do spełnienia, nie dąży do tego, aby Tarja odwzajemniła jego uczucie (pomijam fakt, że ma od dekady męża i dziecko), lecz woli swoje emocje przenieść do świata wymyślonego, do świata marzeń i wizji, gdyż tam miłość będzie wieczna, niezmienna, niemalże doskonała. A na koniec, po napisach końcowych: "Omistettu mun tytoille", czyli "Dedykowane dla mojej dziewczyny".
Być może wydaje się co niektórym że odkrywam Amerykę, ale jak tak widzę znaczenie filmu "Imaginaerium", jako taki go odebrałem, i jako taki pokochałem. Świetna opowieść, świetna muzyka, bardziej do pojmowania sercem, niż umysłem. Dla mnie, 10/10