Będąc fanką poprzednich filmów opartych na twórczości Dana Browna, specjalnie na premierę "Inferno" postanowiłam przeczytać książkę. Powieść bardzo mi się spodobała; dobrze napisana, ciekawie zbudowana intryga z przewrotem i udane zakończenie, które w żadnym razie mnie nie rozczarowało.
Co innego jednak film. Wiadomo, na ekranie nigdy nie można odwzorować powieści całkowicie, a czasem nawet efekt jest lepszy, gdy reżyser nie stara się zrobić tego na siłę. Dlatego, widząc maksymalne uproszczenie "śledztwa" profesora Langdona, wcale nie byłam szczególnie zaskoczona. No ale nie wiem kogo i dlaczego tak poniosło, żeby w takim stopniu przebudować całą fabułę. Rozumiem jeszcze usunąć część wątków, coś pozmieniać, żeby do siebie pasowało, ale tutaj zmieniono całe koncepcje Browna. Mając w głowie obraz z książki nie mogłam połapać się w stronach konfliktu, które zaprezentowano w filmie. Czyi to ludzie, ci są niby z WHO, ale tamci też, ale nie działają razem i tak dalej. W książce to miało sens, w filmie chyba mniejszy (może ktoś potrafi to przedstawić sensownie?). Konsorcjum najwyraźniej nagle zaczęło zajmować się czymś więcej niż "tworzeniem iluzji", bo sam Zarządca wyjął nożyk z magicznej szuflady i biegał tu i tam, zabijając zbirów.
Elementem, na który mogłabym przymknąć oko to wygląd bohaterów. Siennę niestety pozbawiono charakterystycznej peruki z blond kucykiem, dr Sinskey długich siwych włosów i amuletu. Swoją drogą jej pytanie pod koniec filmu czy można dotknąć pojemnika z wirusem bez rękawiczek to na pewno coś, co można by usłyszeć z ust przewodniczącej Światowej Organizacji Zdrowia.
Według mnie największymi zbrodniami filmu są zmiana dzieła Zobrista, postępowania Sienny i zakończenia. W książce Sienna przeżyła, ale co ważniejsze próbowała zapobiec uwolnieniu "zarazy", która - jak się okazało - nie była śmiertelna i przede wszystkim wydostała się! Im bliżej było zakończenia tym bardziej zadawałam sobie pytanie "co tam się do cholery odjaniepawliło.
Trochę się rozpisałam, ale musiałam wyrzucić z siebie frustracje, po seansie. Może jest tu ktoś, kto po przeczytaniu książki nie był tak rozczarowany filmem?