Ufff... ciężki film. Nie na wakacyjny pobyt w górach. Ale naprawdę świetny. Daje po głowie i wyciska z widza wszystko. Temat niby banał, ograny schemacik. Tutaj jednak zamienia się niemal w psychologiczny thriller, a główny bohater jest o krok od dostania kafkowskiej paranoi. Jedno mnie trochę smuci. Mimo że w filmie padają jednoznaczne i ostateczne oskarżenia przeciwko całemu temu złu jakim jest przemysł tytoniowy, i tak nic się w rzeczywistości nie zmieni. Koncerny nadal będą nas okłamamywać, truć i szantażować w biały dzień. Jeffrey Wigand był jeden. Ich jest nieskończoność. Najbardziej wryła mi się w pamięć scena, kiedy Jeffrey ogląda ocenzurowaną emisję swojego wywiadu. Ta muzyka... te wspomnienia, obrazy... włos się na głowie jeży, kiedy padają słowa: "pali się tylko na dziesiątym piętrze, gdzie właśnie siedzą i planują jak zniszczyć mi życie". American Beauty, film potępiający całą obłudę "amerykańskiego snu", dostał Oscara. Za to film potępiający inną obłudę - równie obrzydliwą, tylko że przynoszącą kosmiczną kasę - Oscara nigdy nie dostanie. Obym się mylił. 9pkt. [11 lipca 2000, Ustroń]