Wczoraj był mój drugi raz z Terpińską, a w zasadzie trzeci, bo powinnam doliczyć "Najlepsze fajerwerki ever".
Ten film to emocjonalny rollercoaster! Byłam święcie przekonana, że po drugim seansie poukładam sobie wszystko w głowie... Niestety okazało się, że to co robi reżyserka z widzem jest wprost przerażające! W zasadzie nie ma czemu się dziwić. Skoro film robi psycholog, to nie można się otrząsnąć. Od pierwszego seansu ten film siedzi w mojej głowie, a z każdym dniem rodzą się kolejne pytania... odpowiedzi brak, lub raczej nie nadają się na to forum ;-)
Jeśli podobają Wam się filmy typu "365 dni...", czy też najnowsze "Kogle-Mogle", to lepiej sobie odpuśćcie. Szkoda czasu i późniejszego zażenowania.
Gdyby ten film miał premierę ponad 2 lata temu, pewnie też ominęłabym go szerokim łukiem, albo po obejrzeniu zaszufladkowałabym jako "patologię". Każdy film to jednak kwestia odczuwania, a odczuwanie to nasze własne doświadczenia. Ten film jest po prostu o nas samych. Czasem jednak ciężko to przyznać przed samym sobą...