Pamiętam, że oglądając zwiastun, który zdobyłem przypadkiem, juz wiedziałem do czego prowadzi Izo - tandeta, tylko myslałem że więcej Kitano bedzie a tu prawie w ogóle nie było Mistrza co chyba lepiej bo byłoby naprawde żenująco. A tak, więdząc czego sie spodziewać byłem nawet mile zaskoczony. Pan z gitarką wyciskał łzy ze śmiechu swym 'graniem' na brzdąkadle. Wiele scen było nawet zbyt głupich że by się śmiać ale ogólnie było ciekawie. Widziałem ten kicz tak szybko jak tylko było to możliwe, z angielskimi napisami (choć troche trwało zanim sie pojawiły), nawet nie wysilałem się czasem by je czytać bo i po co? Chyba w kinie ten film byłby nie do obejrzenia - co bardziej dretwa część widowni byłaby zdenerwowana moim smiechem, a ten smiech jest nie do przebicia, wiem z doświadczenia - niesie sie po sali utrudniając innym życie.

A dlaczego nikt poza jednym wyjątkiem nie wyraził się pochlebnie? Nastawienie do ambitniejszych produkcji Miike powodowało nieprzyjemny zgrzyt, z którym trudno sobie poradzić. To był dla mnie dopiero drugi film tego reżysera który widziałem więc byłem gotowy na dosłownie wszystko.
Niektórym się chyba jednak spodobało, wynosząc z oceny filmu, mam nadzieję że uwielbiają ten film tak jak ja mając ku temu powody niezrozumiałe dla normalnych odbiorców, tacy to niech zostaną przy ambitnym kinie bo na takie szkoda ich cennego czasu.

"Jedym słowem, bracia, żyjmy w przyjaźni.
Co w danym przypadku oznacza: nie podoba ci się?
Nie słuchaj, a w opowieści nie przeszkadzaj." (K. J. Yeskov)
Oczywiście nikogo nie nazywam ziomem ani bratem ani nikim innym, to tylko cytat je żeby wyszło bardziej składnie