zgadzam się z poprzednikiem:)

prześliczny film. pierwsza część ociera się moim zdaniem wręcz o mistrzostwo. rozkwitająca zakazana miłość dwójki nastolatków w wiktoriańskiej Anglii - nieśmiałe spojrzenia, gesty, znaki, listy, wybuchy zazdrości.. w tle rozkwitająca przyroda. wszystko sfilmowane wykorzystując naturalne, surowe światło, wyszczególniając te małe ważne detale - muśnięcia rąk, rozlana herbata - w ten sposób łapiąc wyjątkowość chwil!
niestety, od momentu gdy Keats zaczyna chorować, film traci jakby "pałera". zaczyna się nieco dłużyć, i zmierza w dosyć konwencjonalny sposób do przewidywalnego końca. na szczęście narracja nie zostaje w bezwzględny sposób zdominowany przez XIX-wieczną poezję - owszem jest jej sporo, ale raczej na drugim planie, nie wpływając na rytm historii. ja polecił bym ten obraz wszystkim szukającym w kinie emocjonalnego realizmu i poetyckich obrazów.