Jak dla mnie to trochę naciągana metafora. Miałem wrażenie, że Herzog był pod takim wrażeniem niezwykłości, surrealistyczności faktu, że tuż obok siebie istnieją: prehistoryczna grota, elektrownia atomowa i białe(!) aligatory, że koniecznie chciał pokazać to w filmie. Nie wiedział za bardzo jak, więc dolepił jako post scriptum i okrasił karkołomną parabolą.

Na pewno Herzog wie, że w jaskini Postojnej w Słowenii żyje tzw odmieniec jaskiniowy - ślepa, bezbarwna jaszczurka, wyjątkowy gatunek. Czy stąd jego skojarzenie z aligatorami albinosami oglądającymi malowidła naskalne? Podobieństwo może jest, ale żeby od razu budować na tym filozoficzne metafory?

według mnie chodziło o ewolucje - 30 tys lat temu żyły tam niedźwiedzie, mamuty, renifery oraz panowała epoka lodowcowa. Dzisiaj my obserwujemy to z perspektywy "naszego panowania na Ziemi" a więc klimat umiarkowany i związana z nim flora i fauna. Krokodyle są przedstawicielami klimatu tropikalnego - który istnieje dzięki ciepłym wodom z pochodzącym z elektrowni. Ale przede wszystkim autor podkreśla tu dynamikę zmian i małostkowość gatunku człowieka. A metafora, że nasze przyglądanie się starożytnej sztuce i poziom wiedzy jaki o niej mamy niewiele różni się od zdziwionego wzroku krokodyli według mnie jak najbardziej trafna.