Według mnie nie ma się czym zachwycać,
Technologia 3D bardzo słaba, po za tym w niektórych momentach stwierdziłam ,ze lepiej byłoby oglądać ten dokument bez
technologii 3D, bo ludzie w stosunku do jaskini w niektórych momentach byli niewymiarowi, nienaturalni.
tak samo jak ukazana tam przyroda ( drzewa).
Ogolnie film bardzo nudny, gdybym w kinie byla bez znajomych to napewno bym wyszła . Strasznie się dłużył, dlatego gdyż w filmie kilkukrotnie pojawiały sie te same rzeczy, tak jakby w kółko o tym samym mówiono.
Przynajmniej ja mialam takie wrażenie. Muzyka w niektórych momentach niezla i dobrze dopasowany ton i głos "narratora".
Myślałam ,ze film bedzie lepszy, a to po prostu byl czysty dokument , w ktorym byly opisane dzieje jaskini.
A według mnie koncepcja mogłaby być inna, ponieważ można przecież treść przekazać także w inny sposob, nie przekazując tylko suchych faktów z dodaniem głodnych kawałków, które niby powinny złapać za serce albo wzruszać..
Jednak niewiem, kogo to mialo poruszyć, bo zwyklego czlowieka nawet muzyka w tym filmie nie zdoła usatysfakcjonować.
Myślę,ze powinni to puszczać w szkole średniej na historii. Nigdzie indziej.
No chyba ,ze kogoś interesują takie rzeczy..
Bo według mnie ogląda sie coś , ale się odprężyć, a nie żeby się znudzić..

A według mnie filmy niekoniecznie służą do tego, żeby odprężyć, przesiedzieć w fotelu godzinę z nogą założoną na nogę i paczką popcornu w rękach, później zaś wyjść z sali kinowej bezrefleksyjnie wrócić do własnego świata. Nie zawsze, niekoniecznie i nie dla każdego.
Ktoś, kto jest zainteresowany historią - może niekoniecznie tą szkolną, podręcznikową, zamkniętą w garści dat i faktów, a opartą na zwyczajnej, zdrowej fascynacji światem dawnym i tym, jak on wyglądał - na pewno po obejrzeniu "Jaskini..." będzie usatysfakcjonowany. Film jest ciekawy wtedy, kiedy do oglądania zaangażuje się własną wyobraźnię. Nie odważyłabym się nazwać go nudnym. Rozciągnięcie w czasie poszczególnych scen bardzo mu posłużyło. A na "powtórki" w serwowanych widzom do oglądania malowidłach często czekałam, bo bywało, że za pierwszym ujęciem nie zdążyłam przyjrzeć się niektórym z nich tak, jak bym chciała dokładnie.
Dobrze mi się go oglądało. Tak, że nawet nietrafiona, krokodyla metafora na końcu nie wytrąciła mnie z równowagi swoją dosłownością.

Zgadzam się z Srototą jeśli chodzi o pierwszą część wypowiedzi, ale po obejrzeniu filmu muszę powiedzieć że najciekawszy był początek i koniec filmu. mogli by się postarać bardziej zaciekawić widza w środkowej części filmu.