Jeździec bez głowy czy też (senna dolinka) to film będący wariacją odnosząca się do słynnej książki o bezgłowym upiorze. Film oferuje nam dobre aktorstwo (miejscami wręcz świetne) w wykonaniu znanych i tych mniej popularnych aktorów. Historia jest ciekawa i wciągająca. Zakończenie zaś zaskakujące. Widz utożsamia się ze sceptykiem Ichabodem który został wysłany by przebadać serię tajemniczych zgonów w Sleppy Hollow. Burmistrz który zlecił mu zadanie (Christopher Lee) świadomie pchnął Ichaboda do konfrontacji z siłami nadprzyrodzonymi by uświadomić mu że za przestępstwami nie zawsze musi stać człowiek a złe ponad naturalne siły wciąż oddziaływają na świat. Zadanie jest więc jednocześnie testem. Historia jak to zwykle bywa zostaje doprawiona przez watek romantyczny gdy Ichabod staje się obiektem miłości miejscowej dziedziczki. Muszę przy tym wspomnieć że klimat w filmie jest niepowtarzalny i mroczny. Sleepy Hollow to miasteczko stale spowite bagienną mgłą. Słońce rzadko tam zagląda co sprawia że każda scena ma odpowiednią moc. Jak na końcówkę lat 90-tych efekty specjalne są bardzo dobre. Nienaturalnego koloru krew natomiast jest wyraźnym hołdem oddanym starym klasykom horroru ze stajni Hamerra. Tim Burton zdecydowanie stanął na wysokości zadania. Film mogę z czystym sumieniem polecić nawet najwybredniejszemu widzowi. Znakomitym dopełnieniem całości klimatu grozy jest bardzo dobra muzyka. Na koniec filmu zaś reżyser słowami głównego bohatera nawiązał do zbliżającego się kolejnego wieku czyli przełomowego roku 2000.

Produkcję należy obejrzeć gdyż jest to horror mogący służyć za wzór do naśladowania.