Jedna bitwa po drugiej Opinie

plakat filmu Jedna bitwa po drugiej

filmoradar

Łukasz Mańkowski

9

ocean waves, ocean waves, ocean waves motherfuckers

Wit_8

8

totalnie sie nie dłużył, bardzo przyjemny film lecz nie wszystko mi siadło az tak jak mogło (oglądane w imax)

somebodyrocky

8

Świetny seans. Spodziewałem się kina specyficznego, ale aż tak odklejono- zwariowanej tragikomedii nie. Polecam każdemu co bardziej znudzonemu aktualnym kinem kinomaniakowi.

enemski

Tymek Pasierbiak

9

kurde, chyba mamy do czynienia z, jak to się pięknie mówi, 'a modern classic'. wciąga od samego początku, nawet na moment nie nudzi (a jest ponad 2,5h filmu), odsłania Penna w nowej roli (nowej?). doskonale napisany, zabawny, PRZEPIĘKNIE udźwiękowiony - te całe, nawet kilkudziesięciominutowe sesje ze złowieszczym pianinem. dawno nie było tak doskonałej sceny pościgu. naprawdę warto, myślę, że najlepiej w kinie. kurde, poszedłbym se drugi raz do kina

Jedrem

Jędrek Lisowski

7

jedno piwko po drugim

Bartosz Słupik

4

O czym my mówimy? Skąd tak wysokie noty?

Fistach

Ziemowit Słodkowski

4

Cholera, chyba pomyliłem sale kinowe - myślałem, że idę na nowy film twórcy „Aż poleje się krew” i „Nici widmo”, a obejrzałem nowego blockbustera od Michaela Baya.

Wiflak

7

sean penn typu horny

__JK__

Jakub Kasztelan

9

Tu trzeba się po prostu pokłonić.

Krak_313

Wojciech Krakowiak

9

Mistrz powrócił

Konrad_M

4

Świetny Sean Penn i DiCaprio nie rekompensują nijakości pozostałej części filmu

mojopin

Paweł Sołodki

6

Świetnie wyreżyserowany (dwie sceny - ucieczka Leo i finałowy pościg - ocierają się o wybitność) mokry sen z głębin 4chana: USA rządzą masoni lub iluminaci (tu zwani Gwiazdowi Awanturnikami), a największe zagrożenie stanowią lewaccy bojówkarze wzorowani na Baader-Meinhoff, których potomkowie trzymają z osobami niebinarnymi. Pomieszanie z poplątaniem. Film tylko pozornie polityczny - ostatecznie to historia trójkąta miłosnego i więzi ojciec-córka. Finalnie film karykaturalny i pusty.

leman_

6

dzień dobry dziś pośmiejemy się z ameryki ale tak żeby nie było za śmiesznie

2

CO ZA WIELKI KAWAŁEK GOWNA

i_do_not_watch_trailers

i_do_not_watch_trailers

9

imax | Not another mainstream American movie about punk trash, young hopeful lunatics defeating the Brave New Old Mainstream America

Stanisław Kałucki

1

🚨 Uwaga spoiler! 🚨

Wchodzę na własne ryzyko

Filosz_2

8

Rozrywka najwyższej jakości.

Kriss_11

7

2h34 14:24-16:58; Paul Thomas Anderson nr 10; Leonardo DiCaprio 8, Benicio Del Toro 7, Sean Penn 8; Cały czas przykuwa uwagę. Dobre tempo i ciekawy soundtrack - raz jazz, raz muzyka klasyczna.

ciastko_z_ciastkiem

Aleksandra Dębicka

3

ale Leo i Benicio 10/10

sysunia22

Tomek Ciesiółka

9

Grzęski koktajl bo i manifest polityczny i spadkobierca Big Lebowskiego i Andreson w nowych gatunkach (pościg!) no i jeszcze Pynchon. Ale kurde jak wszystko klika. Maestro Greenwood. Przepiękny Penn wyciągnięty z pawlacza.

Pierrotlefou

9

Lekcja wosu przeniesiona z dusznej sali do parku rozrywki i poprowadzona przez lekko ujaranego belfra.

xPannaNiktx

Katarzyna Augustyniak

1

Dawno żaden film mnie tak nie rozczarował.

Sebastian Majewski

2

Zielona granica z Hollywood

Kuba_Marciniak

9

Paul Thomas Anderson ponownie udowadnia, że jest jednym z najwybitniejszych twórców amerykańskiego kina w historii; zarówno godnym następcą gigantów (Scorsese, Ford, Lumet, Demme) jak i twórcą o niesamowicie autorskim, unikalnym spojrzeniu. Genialnie zrealizowany i napisany, a przede wszystkim cholernie politycznie odważny, spostrzegawczy i odpowiedzialny, zręcznie unikający liberalnej retoryki i centrystycznego, tchórzliwego podejścia do poszczególnych problemów. Nie trzeba go tłumaczyć, bo broni się sam, Anderson wychodzi przed szereg i bierze odpowiedzialność za świat w jakim żyje i wagę swojego głosu, robi coś na co tylko nieliczni mają dość odwagi.

hmiak

Tymoteusz Piątek

7

(1/2) To ciekawe, że PTA gdzieś do momentu nakręcenia „Magnolii” był namaszczony na następce Altmana i Scorsese (polifonia i zbiorowy bohater tego pierwszego, praca kamery drugiego), ale praktyka i kolejne filmy pokazały, że to przede wszystkim epigon tradycji literackiej. Czy popatrzymy na niego przez pryzmat trawestacji Pynchona czy jego bezpośredniego kontynuatora (szczególnie w najambitniejszym „Mistrzu” który garściami czerpie z „V.”) - nie da się ukryć, że jego Ameryka napędzana jest tym samym paranoidalnym nerwem. A „One battle…” to być może najbardziej pynchonowski film od czasu „Zawodu: Reporter” Antonioniego (choć wątpię by Antonioni czytał amerykańskich postmodernistów - to w mojej głowie najlepsza reprezentacja Pynchona w kinie). To meta-historyczna konstrukcja która próbuje zdefiniować ontologię współczesnego USA (albo jej brak w tradycyjnym rozumieniu - patchworkowa rodzina głównego bohatera zdaje się to potwierdzać).

1
2
3
4
5

plakat filmu Zniknięcia

Zniknięcia

plakat filmu Bugonia

Bugonia

plakat filmu Good Boy

Good Boy

Zobacz repertuar kin