Jedna bitwa po drugiej Opinie

plakat filmu Jedna bitwa po drugiej

chris3z8

Krzysztof Krawczyk

4

Jeden z najgorszych filmów Andersona w karierze. Najczęściej nieśmieszny bibelot z łamanym gatunkiem bez kierunkowskazu. Brak wyraźnej puenty, zaćpany DiCaprio podrabia innych hipsterów. Nie miałem żadnych oczekiwań, a będzie w top 10 najsłabszych filmów tego roku.

Lukasz_Zdanowski

Łukasz Zdanowski

4

"One battle after another" to będą moje rozmowy z miłośnikami tego filmu

jedrzejgromadowski

Jędrzej Gromadowski

4

Nie wiem skąd zachwyty. Fabuła niezbyt ciekawa. To jakiś kreatywny sposób lewackich lobby w celu promowania nielegalnej migracji i stawianiu w złym świetle białej kultury?

Lukasz_Broda

9

Film o tym, że wojny ideowe to zawsze wojny między pokoleniowe, czyli nieskończony bezsens, który nie sposób przerwać. Dlatego całość dryfuje między absurdalnym screwballem i Keatonową komedią fizyczną a koszmarem zawiłych labiryntów paranoi, które sami kopiemy. Łatwo było tu wpaść w rejony mizantropii i karykatury, ale na szczęście Anderson jest dojrzałym twórcą i z filmu biją pokłady empatii. Poza tym całość porywa swoją narracyjną spiralą, wypełnioną cudnie niechlujnym chaosem w tonacjach, strukturze czy mariażu gatunków, tworząc efekt niespotykanej w Hollywoodzkim main streamie halucynacji.

pjanecze

3

Rzadko oceniam filmy ale to muszę bo się nacialem. Tak jak kiedyś oceny z filmwebu coś znaczyły tak teraz mam wrażenie że są kupowane. Film tragiczny, bardzo słaba fabuła, bardzo słaba wkurzająca muzyka, tragiczne przesłanie. Jedynie na plus to gra aktorska. Szkoda czasu i pieniędzy na ten film. Odradzam.

Eliza_Rudolf

1

Najgorszy, najbardziej kretyński film na jakim byłam. Wyszliśmy po 25 minutach.

sss_111

8

Viva la revolución!!! "Rewolucje niszczą swoich przeciwników nieznacznie tylko silniej niż zwolenników". Satyra na aktualne przesiąknięte chaosem czasy, beka z nihilizmu i samej ideii rewolucji, drwina z obecnej kondycji społeczeństwa amerykańskiego i struktur systemu, a także czuły traktat o ojcostwie i ciężarze dziedzictwa. Przemyślana reżyseria, nietuzinkowy scenariusz, specyficzny humor, soundtrack, który sprytnie wkomponowuje się w ton historii, oraz wyborne aktorstwo Leo DiCaprio, Benicio del Toro, a przede wszystkim Seana Penna sprawiają, że "One Battle After Another, to kolejny dowód na to, że Paul Thomas Anderson jest jednym z najlepszych, najbardziej stylowych i oryginalnych współczesnych artystów kina.

Niekoniecznie_w_Kinie

Niekoniecznie w Kinie

6

Lepsze od "Obecności 4", ale gorsze od "Teściów 3"

rotusek

9

Lata mijają, rządy i nastroje społeczne zmieniają wektory, ale jedno pozostaje niezmienne - PTA wciąż nie przestaje kręcić arcydzieł.

mimbla78

8

[IMAX] Narracyjna zabawa zmianą rejestrów: jeden rozdział przypomina western o przetrwaniu, kolejny paranoiczny thriller, potem nagle wchodzimy w kino ucieczki z elementami komedii i groteski. Ta polifonia tonów jest dość ryzykowna, ale w większości scen zachowana jest równowaga. Gdy zdarzają się potknięcia, wynikają one z ekspozycji, zbyt długich dopowiedzeń, które próbują domknąć świat przedstawiony do ostatniej kropki - zupełnie niepotrzebnie. W trzecim akcie czuć też przeciążenie: kilka emocjonalnych finałów następuje po sobie, jakby Anderson nie mógł zdecydować się, w którym miejscu położyć główny akcent. Trochę obawiałam się tego, że film jest tak długi, ale okazało się to zupełnie nieodczuwalne.

nclmeister

9

Świetna rzecz, topowa forma Sean'a Pean'a i DiCaprio. Niezwykle wyważony scenariusz, ze świetnym żartem i jak to PŁYNIE! W tragikomiźmie metoda - mieszanka gatunkowa, od czarnej komedii, aż po film akcji. O walce paranoika z demonami przeszłości i o chorobliwej chęci wspinania się na szczyt łańcucha pokarmowego. Niesamowicie aktualny, ale trochę nie kupuje zmiany, która zaszła w córce - niemniej - fantastyczna robota i energia, która, aż bije od tego filmu. Bym zapomniał! Muzyka - rewelacyjna!

Lukasliw

Łukasz Śliwka

9

Thank you, sensei

Milosz12345678910

7

Niech żyje rewolucja! Leonardo i Benicio na jednym ekranie w dziele jednego z największych i najważniejszych reżyserów Hollywood. Szanuję za to jak Anderson celowo wbija kij w mrowisko, poruszając drażliwe i aktualne dylematy polityczne. To film dobrze zagrany, przyzwoicie napisany, świetnie zmontowany i kapitalnie sfilmowany z bajecznym nasyceniem kolorów oraz długimi sekwencjami na jednym ujęciu. Jednak nawet jeżeli najważniejsze wątki zostały dopięte do końca, niekoniecznie czułem się usatysfakcjonowany z ich zwieńczeniem. To kawał dobrego kina, lecz po takim mistrzu spodziewałem się więcej. Być może oczekiwałem czegoś jeszcze bardziej spektakularnego. Chyba będę musiał kiedyś powtórzyć ten seans, aby docenić ten film za to czym jest, a nie za to, czym mógłby być

pj_design

1

Nie wiem co po ten film powstał. Nie było w nim nic. Żałuję kawałka życia, który sobie odebrałam oglądając go, sugerując się obsadą i opiniami. Dno. Fuj.

Kr4ju

8

Gdyby poprawić początek i koniec, prawdopodobnie byłoby to arcydzieło, szczególnie z tym poziomem aktorstwa, a tak PTA dopiero po jakimś czasie narzuca odpowiednie tempo, ale też pod koniec trochę gubi się we własnym przesłaniu. Niemniej to unikatowe kino, które wymyka się prostemu zaklasyfikowaniu go do konkretnego reżyserskiego stylu.

Polikarp17

3

Byłem ogromnym entuzjastą poprzednich filmów Andersona, dlatego z wielkim smutkiem wyszedłem z kina. OBAA od pierwszych minut topi się w sloganach o faszyzmie, nachalnym aktywizmie i wulgarnej seksualizacji żywcem z piosenek Cardi B. Długo miałem nadzieję że to ironia - niestety się zawiodłem. Film nie był ani trochę prowokujący czy kąśliwy - był zwyczajnie wtórny. Anderson nie pokazuje buntu, lecz słabość liberałów, których „protesty” polegają na kroczeniu ręka w rękę z wielkim biznesem i wykrzykiwaniu frazesów tak odległych od życia zwykłych ludzi, jak to tylko możliwe. Miałka budowa postaci (wszystkich), żenujące klisze (np. gdy córka DiCaprio ma jechać na demonstrację w Oakland czy całość wątku z ojcostwem) oraz dojmujący brak jakiejkolwiek subtelności lub oryginalnej myśli nakazują rozważyć, czy celem Andersona nie było stworzenie czystej negacji wielkiego kina, z którego tworzenia dotąd słynął. Przed całkowitą katastrofą Anderson wybronił się tylko sceną pościgu.

1

najgorsze co w życiu widziałem

merlin22_filmweb

maciejo kujawski

8

bruh_moment

1

debilne az musialem wyjsc z sali

MajkelBlack

8

Długo, ambitnie i miejscami chaotycznie, ale wszystko tańczy na ekranie jak należy. Aktualne i bogate tematycznie kino z nastawieniem na widowisko.

Michu_1337

Michał Czyżycki

8

Niezwykle aktualna, lekko przerysowana tragikomedia, która jest fantastycznie podbudowana soundtrackiem i bystrą satyrą. PTA jak zawsze na wysokości zadania. Obiecujący debiut Chase Infiniti.

benek1234567890

Beniamin Tyszkiewicz

3

Na początku jest żenujący, później okazuje się, że jest dodatkowo nudny. Nie wiem skąd te zachwyty i nawet nie wiem czy chcę wiedzieć. Po wszystkim musiałem zobaczyć czy to nie jakaś lewacka propaganda w wykonaniu Agnieszki Holland.

jorg66

9

Sean Penn przyćmił DiCaprio swoją kreacją. To najlepszy od "Aż poleje się krew" film PTA. Nie nudził ani przez minutę, muzyka i zdjęcia są znakomite a obsada idealnie się uzupełnia. Na ten moment jest to film roku.229

Noicerr

Joshua Wojciechowski

7

Thank You Sensei Anderson. Zaskakująco satyryczny, można by pomyśleć że to film Lánthimosa (w najlepszej formie). Smutny, absurdalny, tragikomiczny obraz Stanów. 7,5

JowiszPL

7

(kino) dobry - poszedłem na Dramat/Kriminał, a momentami czułem się jak na komedii. Miało być poważnie a momentami było śmieszne. A tak pozatym bardzo przyjemnie się oglądało, godny polecenia.

1
2
3
4
5
...

plakat filmu Zniknięcia

Zniknięcia

plakat filmu Bugonia

Bugonia

plakat filmu Good Boy

Good Boy

Zobacz repertuar kin